"سيستمهاي رهايش دارو بر پايه نانوذرات به منظور درمان سرطان توسعه يافته و مواد بسياري به عنوان حامل به منظور بهبود تاثير درماني و ايمني داروهاي ضد سرطان مورد بررسي قرار گرفتند. تحقيق پيش رو جهت ساخت و طراحي سيستم رهايش دارو بر پايه ايمونوگلوبولين G، به منظور رهايش كنترل شده داروي ضد سرطان اگزالي پلاتين انجام شد تا منجر به اثر درماني بيشتر، سميت كمتر و تجمع دارو در محل اثر شود. سنتز نانوذرات ايمونوگلوبولين به روش حلال زدا انجام و از كراس لينك گلوتارآلدئيد جهت پايداري نانوذرات و مقايسه اثر آن در رهايش استفاده شد. از طيف سنجي مادون قرمز(FTIR) به منظور اثبات وجود پيوند‌هاي شكل گرفته توسط كراس‌لينكر استفاده شد. تصوير ميكروسكوپ الكتروني به دست آمده از نانوذرات نشان داد كه اين ذرات كروي شكل بوده و اندازه يكنواختي در حدود 150 نانومتر دارند. همينطور از آزمونهاي زتا سايزر براي سنجش ميانگين اندازه ذرات و ميكروسكوپ نيروي اتمي(AFM) به منظور بررسي مورفولوژي سطح نمونه استفاده شد كه نتايج به دست آمده با تصاوير ميكروسكوپ الكتروني روبشي مطابقت داشت. تستهاي دورنگنمايي حلقوي و فلوئورسانس نشان دادند كه در ايمونوگلوبولين خالص نسبت به نانوذرات سنتز شده تغييرات زيادي در ساختار مارپيچ آلفا به وجود نيامده است؛ اما تفاوت در ساختارهاي صفحات بتا ومارپيچهاي تصادفي بسيار مشهود است و همچنين افزودن دارو موجب تغيير اساسي در ساختمان نانوذرات نشده است. در مرحله‌ پاياني، بارگذاري و مكانيزم رهايش دارو از نانو ذرات در دو pH مختلف 5/5 و4/7 و به مدت 14 روز مورد بررسي قرار گرفت و مشاهده شد كه ميزان رهايش دارو در محيط اسيدي شبيه¬سازي شده در اطراف تومور بيشتر از محيط خنثي است . همچنين با توجه به رسم نمودار رهايشي غلظت ثابت و رهايش كنترل شده مشاهده شد كه مكانيسم رهايش در نانوذرات شبكه اي شده از الگوي درجه صفر(محيط خنثي و محيط اسيدي) پيروي مي كند."

فرض بر اين است كه در انتقال دارو به نقاط موردنظر بدن جهت درمان بيماري هايي چون سرطان، بيماران با اثرات جانبي كمتري به دليل استفاده از دارو مواجه باشند تا حيات آنها را با خطر جدي روبرو نسازد. لذا طراحي و تهيه كمپلكس هاي موثر در اين راستا فرضيه اي است جهت رفع اين معضل كه در اين پروژه در پي اثبات آن بوده ايم. كمپلكس هايي با فلز مركزي پالاديوم و ليگاندهاي آروماتيك و هتروسيكل مناسب به منظور كاربرد دارويي طراحي و تهيه شد و روش هاي مختلف شناسايي براي آن به كار برده شد و پس از اطمينان از خاصيت سيتوتوكسيك اين كمپلكس ها، برهمكنش آنها با DNA به عنوان اندامي كه در مهار سرطان نقش عمده اي را ايفا مي كند، مورد بررسي قرار گرفت كه بحمدالله نتايج مناسبي بدست آمد. ضمناً قابليت‌ها و مزاياي اختراع مذكور عبارتند از: 1.\tروش ادعا شده در اين ادعانامه بسيار آسان و در مدت زمان كم انجام مي پذيرد. 2.\tروش ادعاشده در اين ادعانامه از لحاظ اقتصادي مقرون به صرفه است زيرا جايگزين استفاده از فلز پلاتين است. 3.\tروش ادعا شده در اين ادعانامه مي تواند با مطالعات وسيع تر به عنوان داروي مناسبي براي درمان سرطان به كار رود.