رشد و تكامل مركز بينايي در مغز، از دوران جنيني تا ده سالگي ادامه دارد. در اين مدت چنانچه يك چشم ديد واضح داشته و ديد چشم ديگر به دليل عيوب انكساري يا وجود مانع در مسير بينايي داراي وضوح كمتر باشد به دليل آنكه دو تصوير با هم تطابق ندارد مغز پيامهاي عصبي كه چشم سالم ميفرستد را دريافت كرده و پيامهاي چشم بيمار را حذف ميكند و باعث ميشود سيستم ارتباطي مغز و آن چشم در اين دوران تكامل نيابد. با توجه به آنچه بيان شد بايد تدبيري انديشيده شود تا در دوران كودكي مغز وادار به دريافت پيام از چشم ناسالم و در نتيجه ي اين عمل، تكامل دستگاه بينايي شود. يكي از روش هاي متداول درمان، پناليزاسيون اپتيكي است كه روش انتخابي اين پروژه بوده است، بدين ترتيب كه با استفاده از عينكي كه توان يك عدسي آن، نمره چشم ناسالم بوده و براي چشم سالم از نمره هاي مثبت بالا استفاده ميشود كه وضوح تصوير چشم سالم را پايين ميآورد. در اين شرايط مغز وادار ميشود از چشم بيمار كه به واسطه ي استفاده از عينك ديد بهتري دارد پيام عصبي دريافت كند و باعث تكامل سيستم عصبي اين قسمت از مغز شود. اما مسئله اي كه با آن روبرو هستيم اين است كه به دليل سن پايين كودكان، پذيرش سيستم جديد و از دست دادن تصوير واضح توسط چشم سالم كه تا اين زمان بسيار مطلوب بوده كمي با مشكل روبرو است. به اين دليل به فكر ساخت دستگاهي افتاديم كه اين عمل را به آهستگي انجام داده و كودك را از آنچه در مقابل او مي گذرد غافل كند. با استفاده از اين دستگاه و روند كند تغييرات نمره عينك، كودك حين تماشاي فيلم يا كارتون متوجه تغييرات نمي شود و پذيرش اين روش درمان براي او راحت تر است.