كشت ميكروكرير يكي از انواع مدل هاي كشت سه بعدي است كه چگالي بالاي سلولي را فراهم مي كند. ميكروكريرها كره هايي معمولا به اندازه 60-300ميكرومتر هستند كه به دليل بالا بودن نسبت سطح به حجم شان، فضاي سطح و ارتباطات لازم را براي سلولها فراهم آورده و موجب گسترش و تكثير سلولي مي شوند به طوري كه مي توانند بخش زيادي از عيوب كشت دو بعدي را مرتفع سازند . به طور كلي ميكروكريرها از پليمرهاي طبيعي و سنتتيك ساخته مي شوند . يكي از انواع پليمر هاي طبيعي ؛ آگارز است كه به دليل داشتن مزايايي همچون زيست سازگاري استفاده مي شود اما داراي معايبي همچون عدم چسبندگي آن به سلول ( البته مزيت هم محسوب مي شود) و تجزيه ناپذيري نسبتا بالا است و از طرفي آلبومين نيز پروتئين پلاسمايي است كه نمي تواند به سلول و سطح ميكروسفر متصل شود . بنابر اين با توجه به اين نكته بر آن شديم تا ميكروكرير ( ميكروسفر) ها ي آگارزي ساخته و آنها را با پروتئين آلبومين اصلاح كرده و سطوح شان را تغيير دهيم. هر چند پروتين هايي همچون كلاژن و ژلاتين قبلا جهت پوشش دهي ميكروكريرها استفاده شده است كه چسبندگي خوبي را براي سلول فراهم ميكنند ولي معايبي نيز دارند. آلبومين ، پروتئيني با حداقل سميت و حداقل ايمني زايي و نيز ويژگي هاي مطلوبي است كه براي اولين بار در اين اختراع به كار گرفته شد. آلبومين مي تواند در نتيجه تيمار ملايم با اشعه ماوراء بنفش، چسبندگي سلول را بدون نياز به عوامل شلاته كننده ( پروتئازها) بر روي ميكروسفرهاي آگارز بوجود آورد. جهت بررسي از ميكروسكوپ الكتروني SEM و طيف سنجي مادون قرمز FTIR استفاده شد.

انفاركتوس ميوكارد(سكته قلبي) شايع‌ترين علل مرگ ومير درجوامع امروزي هستند وكشور ايران نيز از اين ماجرا مستثنا نيست. هنگامي كه سكته قلبي رخ دهد،با توجه به فعاليت ميتوزي محدود قلب و حضور كم سلول هاي بنيادي كارديوميوژنيك مقيم ،بافت اسكار فيبروزي غير انقباضي در منطقه ي انفاركته جايگزين مي شود و باعث كاهش اثر انقباضي قلب مي شود . مهندسي بافت براي جبران كمبود اعضاي اهدائي به وجود آمده است كه با استفاده از داربست پيش ساخته ي متخلخل سه بعدي يا همان پچ قلبي از منطقه ي آسيب ديده ي قلبي حمايت كرده و باعث كمك به انتقال سلول هاي اگزوژن به آن مي شود. هدف از انجام اين اختراع تهيه پچ قلبي الكترواكتيو متشكل از كربن و ژلاتين با روش الكتروريسي مي باشد. الياف كربن رسانا كه در داربست گنجانده شده اند رشد بافتي را افزايش مي دهند و از نظر الكتريكي پلي بين منافذ ديواره ها ايجاد مي كنند و به طور قابل توجهي باعث بهبود ارتباطات الكتريكي بين باندل هاي سلول هاي قلبي مجاور مي شوند.