آسيب هاي تاندوني چه در ورزشكاران و چه در حيوانات از آسيب هاي شايعي است كه بدن به طور طبيعي توانايي ناچيزي در بهبود آن دارد. لذا استفاده از علوم نوين جهت كمك به اين روند بهبودي از اهميت شاياني برخوردار است. از موثرين روش هاي نوين درماني ميتوان به طب بازساختي اشاره كرد. اين روش بر پايه سه رهيافت سلولي، داربست و فاكتور هاي رشد استوار است. اين محصول به طوري طراحي شده است كه هر سه مقوله را در برگرفته از مزاياي تمامي آنها بهره مي برد. بافت چربي به دليل سهولت در جراحي، كم خطر بودن جراحي و ميزان زياد در دسترس يكي از بهترين بافتهايي است كه ميتوان از آن سلول هاي بنيادي چربي گرفت. بافت برداشته شده پس از استخراج سلول هاي بنيادي و رسيدن به پاساژ سوم به پليت مخصوص تمايز منتقل مي شوند و به مدت 14 روز كشت داده ميشوند. اين پليت از پيش به روش امپرينتيگ آماده سازي شده كه روشي فيزيكي است و بدون دخالت هيچگونه ماده شيميايي باعث تمايز سلولي مي شود. سلول هايي كه تمايز پيدا مي كنند پس از انتقال به محل آسيب فاكتورهايي ترشح خواهند كرد كه روند ترميم را بهبود خواهند بخشيد. پس از اين مرحله، سلول هاي تمايز داده شده به داربستي منتقل ميشوند كه ويژگي هاي بافت تاندون را شبيه سازي ميكند. اين داربست داراي اليافي مشابه سايز رشته هاي كلاژن طبيعي است. جنس اصلي اين الياف از پليمر پلي كاپرولاكتون ساخته شده است كه با كلاژن پوشش داده شده اند. طول عمر اين پليمر بالاست كه با سرعت كم ترميم بافتي در تاندون هماهنگي دارد. مهمترين ويژگي اين داربست رشته هاي كاملا موازي آن است كه در ساخت استحكام تاندوني نقش كليدي دارد. سلول هايي كه بر روي داربست چسبيده اند در نهايت به همراه داربست داخل محلي كه ضايعه رخ داده است به روش جراحي قرار ميگيرند. و بهبود بافت ايجاد شده را به ميزان بسيار معناداري بهبود مي بخشند.

قلع فلزي سنگين است كه در مقابل خوردگي در برابر آب مقاومت مي‌كند، بنابراين مي‌توان به عنوان يك پوشش محافظ در صنايع غذايي براي غذاها و نوشيدني‌هاي كنسروي استفاده شود. قلع معدني (Sn+2)، به عنوان نمك‌هاي فلورايد يا كلريد، در خمير دندان، صابون، عطر و مواد افزودني غذايي استفاده مي‌شود، همچنين از تركيبات ارگانوتين در تهيه پلاستيك و سموم دفع آفات استفاده مي‌شود. علي‌رغم استفاده گسترده از قلع معدني (II)، گزارش‌ها حاكي از آن است كه SnCl2 مي‌تواند توسط گلبول‌هاي سفيد خون جذب شود كه اين مسئله مي‌تواند منجر به آسيب به DNA از طريق سميت ژنتيكي، جهش‌زايي، تخريب ژنومي، سميت ژنتيكي در DNA پلاسميد شده و سرطان زا باشد. با اين حال، اثرات مشابه توسط SnCl4 يا تركيبات ارگانوتين گزارش نشده است. نكته قابل توجه آن است كه SnCl2 به صورت داخل وريدي براي بيماراني كه از تكنسيوم-99 و راديوايزوتوپ در پزشكي هسته‌اي استفاده مي‌كردند تجويز مي‌شود، درحالي كه آسيب ناشي از SnCl2 از در معرض قرار گرفتن سلول‌ها در برابر كروم هم‌مول (VI) به عنوان يك عامل آسيب‌زا و سرطان زا شناخته شده DNA، جدي‌تر است. اين نشان مي‌دهد كه شكستگي DNA توسط SnCl2 به شدت به غلظت وابسته است. بنابراين، تعيين حداقل غلظت SnCl2 براي كاربردهاي عمومي امري ضروري است. از اين سو، استفاده از پروب‌هاي فلورسنت براي تشخيص گزينش‌پذيري SnCl2 در شرايط in vitro اهميت ويژه دارد. به علاوه پروب‌هاي مورد استفاده در روش تشخيص بسياري از سرطان‌ها از جمله سرطان پستان و طيف وسيعي از سرطان‌هاي خون، اغلب به صورت فلورسانس مي‌باشند. با توجه به قيمت بالاي اين نوع از پروب‌ها، ناپايداري و نيز ضرورت واردات به دليل عدم وجود مشابه داخلي، هزينه‌هاي تشخيص را براي بيماران نيازمند دو چندان مي‌كند. با طراحي و سنتز فلوئوفورهاي آلي مي‌توان از آن به منظور نشان‌دار كردن پروب‌هاي مذكور استفاده كرد. توانايي توليد چنين پروب‌هايي به صورت بومي به طور قابل توجهي از هزينه‌هاي تشخيص و درمان بيماران خواهد كاست