تهيه نانوذرات درون بافت پليمري با ساختمان متخلخل از اهميت خاصي برخوردار ميباشد. سلولز يكي از فراوان ترين پليمرهاي طبيعي ميباشد كه از جنبه هاي اقتصادي و تكنولوژيكي يكي از مهمترين بيوپليمرها در نظر گرفته ميشود. سلولز هموژن بودن يونهاي فلزي را بهبود ميبخشد و ميتواند از تجمع نانو ذرات فلزي جلوگيري نمايد. در اين اختراع فيلم پليمري زيست سازگار با خاصيت ضد ميكروبي با استفاده از نانوذرات نقره/نقره كلرايد تهيه شده است. اساس تحقيق بر پايه خاصيت مايع يوني۱-بوتيل۳-متيل اميدازوليوم كلرايد به عنوان حلال سبز براي حل نمودن سلولز استوار ميباشد. در اين روش سلولز در مايع يوني حل مي شود و سپس با افزودن نيترات نقره، نانوكامپوزيت سلولز-نقره/نقره كلرايد تشكيل ميشود. در اين روش سلولز به عنوان احيا كننده و پايدار كننده عمل مي كند به طوريكه نانوذرات در طي يك مرحله و در جا تشكيل و كاملاً با بافت سلولز پيوند بر قرار مي كنند. نانوذرات از بافت سلولز خارج نمي شوند و فقط در تماس با عامل ميكروبي به عنوان آنتي باكتريال عمل مي كنند. خواص ضد ميكروبي فيلم ها در مقابل باكترهاي استافيلوكوك اورئوس و اشرشياكلي بررسي شد كه نشان دهنده فعاليت ضد ميكربي بالاي نانوكامپوزيت ها در برابر هر دو باكتري مي باشد.

سنتز سبز (پاك) نانوذرات نقره با استفاده از ميوه كيوي به طور موفقيت آميز انجام شد. همزمان با افزايش روز افزون توليد نانومواد جديد و روش هاي نوين براي سنتز اين مواد انواع مواد شيميايي به عنوان محيط واكنش، پايدار كننده و عامل فعال سطحي مورد استفاده قرار ميگرند كه بسياري از آن ها سمي بوده يا براي محيط زيست مضر هستند. از اواسط سال 1990 ميلادي روشي تحت عنوان \\"شيمي سبز\\" براي سنتز مواد شيميايي مختلف به كار گرفته شد. در شيمي سبز از موادي براي سنتز مواد استفاده ميشود كه خطري براي محيط زيست ندارند مانند: برگ درختان، ريشه گياهان، ميوه هاي جنگلي و غيره. استفاده از روش سبز براي سنتز نانوذرات نيز از اين قاعده مستثني نيست. در مواردي نياز به روش سنتز سبز براي توليد نانوذرات بيش از باقي موارد حياتي تلقي مي شوند چون بسياري از نانوذرات براي كاربردهاي دارورساني يا درماني مورد استفاده قرار مي گيرند و ميزان مواد شيميايي در تركيبات آن ها بايد به حداقل برسد. استفاده از برگ و ريشه گياهان، ميكروارگانيسم ها و باكتري ها مواردي بوده اند كه براي توليد نانوذرات به خصوص نانوذرات نقره از آنها استفاده شده است. مشكل اصلي استفاده از منابع پاك براي سنتز نانوذرات سينتيك كند اين واكنش هاست و زمان سنتز اغلب از چندين ساعت تا چند روز گزارش شده است. همچنين پايداري برخي از اين نانوذرات به دليل نبود عامل پوشان مناسب ضعيف بوده و بعد از مدتي رسوب ميكنند. در اختراع تقديم شده نانوذرات نقره با اندازه حدود 20 نانومتر با استفاده از ميوه كيوي و در زمان كمتر از 1 ساعت توليد شده است و محلول كلوييدي توليدي براي مدت بيش از 6 ماه پايدار مي باشد.