روش انساني كردن آنتي بادي ها يكي از تكنيك هاي پيشرفته مهندسي ژنتيك و همولوژي مدلينگ است. اين تكنيك در سراسر دنيا شناخته شده و با استفاده از روش هاي استاندارد در مورد آنتي بادي ها انجام گرفته و براي اولين بار نيست كه در دنيا با اين روش آنتي بادي هاي درماني موشي براي كاهش ايمني زايي به اين شكل توليد مي شوند. با وجود اين، سالانه تعداد زيادي آنتي بادي هاي موشي جديد كه پتانسيل درماني دارند به فرم انساني شده تبديل شده و ثبت اختراع مي شوند. اين ثبت اختراع ها بمنظور حمايت از نوع توالي اسيد آمينه اين آنتي بادي ها انجام مي گيرد كه خصوصيات منحصر بفرد بيولوژيك يك آنتي بادي را تعيين مي كنند. موضوع اين اختراع حمايت از توالي اسيد آمينه يك آنتي بادي انساني شده با نام هرسينتوزوماب (Hersintuzumab) است كه داراي اثرات مهار رشد و تكثير روي سلول هاي سرطاني با بيان بالاي گيرنده شماره 2 فاكتور رشد انساني (HER2) مي باشد. آنتي بادي هرسينتوزوماب در تركيب با آنتي بادي تجاري Trastuzumab داراي اثرات مهاري قوي تري روي رشد سلول هاي سرطاني نسبت به تركيب دو آنتي بادي تجاري Trastuzumabو Pertuzumab است و مي تواند در درمان انواع سرطان ها بصورت جدا يا تركيبي مورد استفاده قرار بگيرد.

بيماري كزاز، بيماري كشنده اي است كه توسط نوروتوكسين باكتري كلستريديم تتاني ايجاد مي شود. اين توكسين به سلول هاي عصبي اتصال يافته و با ممانعت از آزاد سازي نوروترانسميترهاي مهاري، منجر به انقباض طولاني مدت عضلات و مرگ مي شود. آنتي بادي هاي خنثي كننده توكسين، به آن اتصال يافته و مانع از اتصال آن به سلول هاي عصبي مي شوند. در حال حاضر در ايمونوتراپي غيرفعال كزاز از آنتي بادي هاي پلي كلونال انساني عليه توكسين كزاز استفاده مي شود كه از جمله مشكلات مربوط به آن ها مي توان به هزينه بالاي توليد، محدوديت منابع انساني، خطر انتقال عوامل عفوني انساني، ناهمگوني سري هاي مختلف توليد و ايجاد پاسخ ايمني در برابر ساير پروتئين هاي سرم اشاره نمود. آنتي بادي هاي مونوكلونال كايمرك موشي-انساني بسياري از محدوديت هاي ذكر شده را ندارند و جايگزيني نواحي ثابت زنجيره هاي سنگين و سبك در آنتي بادي هاي كايمريك، سبب كاهش احتمال برانگيخته شدن پاسخ هاي ايمني عليه آن ها در انسان مي شود. در اختراع حاضر آنتي بادي هاي مونوكلونال كايمريك موشي-انساني اختصاصي نوروتوكسين كزاز به نام هاي c-1F2C2 و c-1F3E3 توليد شده اند كه به تنهايي يا به صورت تركيبي، قادر به خنثي سازي توكسين در مدل حيواني هستند.