به مجموعه‌اي از مشتقات اكسيژن، شامل راديكال‌هاي اكسيژن و مشتقات غير راديكالي اكسيژنReactive Oxygen Species (ROS) گفته مي‌شود. به هم خوردن تعادل بين گونه‌هاي اكسيدان (تشكيلROS) و آنتي اكسيدان‌هاي دفاعي بدن به عنوان اكسيداتيو استرس تعريف مي‌شود كه سطح بالاي آن باعث ايجاد سميت سلولي، مهار تكثير سلولي و در نهايت مرگ سلولي مي‌گردد. بنابراين Oxidation therapy به عنوان يك درمان ضد توموري معرفي شده است. به منظور رسيدن به اين اثر درماني ضد توموري، دو استراتژي وجود دارد: افزايش آنزيم‌هاي توليد كننده ROS و مهار آنزيم‌ها و سيستم‌هاي آنتي اكسيدان. بر اساس استراتژي دوم، استفاده از زينك پروتوپورفيرين، مهار كننده قوي آنزيم آنتي اكسيدان هِم اكسيژناز به عنوان درمان سرطان معرفي گرديده است. از محدوديت هاي استفاده از تركيب زينك پروتوپورفيرين حلاليت كم آن در محيط آبي مي‌باشد. علاوه بر اين، رساندن هدفمند زينك پروتوپورفيرين به بافت‌هاي توموري ضروري و واجب مي‌باشد. تهيه نانو ذرات پليمري زيست تخريب‌پذير پلي (لاكتايد- گليكولايد) حاوي زينك پروتوپورفيرين مي تواند اثرات مهاري هِم اكسيژناز را در سلول‌هاي سرطاني هدفمند كند و به اين طريق باعث افزايش كارايي اين تركيب ضد سرطان و در عين حال باعث كاهش عوارض جانبي آن در سلول‌هاي سالم شود.