روغنها به ويژه آنهايي كه حاوي اسيد چرب غير اشباع بالايي هستند، به لحاظ شيميايي بسيار ناپايدارند و با آب و اكسيژن واكنش داده، تحت تأثير نور خورشيد، منجر به بو و طعم بد مي شوند كه به عنوان تندي و اتواكسيداسيون گفته مي شود. اين واكنش، در دماهاي بالا(كه در تهيه غذا مورد استفاده قرار مي گيرد)، خيلي بيشتر است. بنابراين حفظ كيفيت روغن ها مورد استفاده جهت فرآوري غذا مهم مي باشد. جهت ممانعت موقتي از فساد روغن ها، يعني پايداري آن ها، مي توان از هيدروژناسيون نسبي، تغييرات ژنتيكي، استفاده از آنتي اكسيدان هاي مصنوعي و اختلاط با روغن هايي كه خود پايداري بالايي دارند استفاده كرد. آنتي اكسيدان مصنوعي جنبه ايمني بودن روغن را از نظر عامه مردم تحت تأثير قرار خواهد داد. تغييرات ژنتيكي دانه روغني، هنوز در همه جا مرسوم و متداول نشده است. در طي هيدروژناسيون، اسيدهاي چرب ترانس تشكيل مي شود. درتوصيف سميت چربي هاي ترانس كافيست عنوان شود طبق نتايج تحقيقات علمي، مضرات آنها 20 برابر بيش از چربي هاي اشباع است. لذا با توجه به اهميت اسيدهاي چرب غير اشباع با چند پيوند دوگانه در سلامت انسان و خطراتي كه اسيدهاي چرب ترانس در پي دارند، در اين اختراع سعي بر اين شد كه بدون استفاده از هيدروژناسيون و تنها با اختلاط روغن هاي نباتي به فرمولي از روغن پخت دست پيدا كنيم تا ضمن توليد روغني با ماندگاري مطلوب، اين روغن از اسيدهاي چرب ضروري نيز تا حد امكان برخوردار باشد. با اين منظور از روغن كنجد كه اولاً پايداترين روغن گياهي در حالت طبيعي بوده و ثانياً داراي تركيبات فنولي ارزشمند تغذيه اي است در نسبت هاي 10، 20 و 30 درصدي استفاده شد.