ورود علم مهندسي بافت به حوزه توليدمثل، آينده روشني را در تحقق اهداف درماني نويد مي¬دهد. بازسازي بافتهاي تناسلي مانند رحم، واژن، پيشابراه و ... از جمله مواردي است كه ردپاي \\"طب بازساختي\\" در موضوع توليدمثل و اهميت آن را نشان مي دهد. تخمدان مصنوعي جلوه ديگري از آثار مهندسي بافت در علوم ناباروري است كه روياي مادر شدن را به بيماران سرطاني هديه مي دهد. به منظور ساخت تخمدان مصنوعي تهيه داربست مناسب ضروري است. در اين مطالعه از ژله وارتون استفاده گرديده كه جزء پسماندهاي زايمان مي باشد و ماده¬اي در دسترس است. پس از سلول زدايي ژله وارتون انساني با استفاده از تركيب SDS، EDTA و Tris، ارزيابي هاي لازم براي تعيين كيفيت ماتريكس باقي مانده صورت گرفت. سپس فوليكول هاي جداسازي شده از بافت تخمدان در هيدروژل ژله وارتون جاگذاري شد و يك ساختار سه بعدي به مثابه \\"تخمدان مصنوعي\\"، به ناحيه زير صفاق پيوند زده شد. دو هفته بعد، تخمدان مصنوعي از بدن خارج و ميزان رشد فوليكولهاي تخمدان در آن ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه عروق خوني در نتيجه پيوند، بخوبي در تخمدان مصنوعي ايجاد شده و فوليكولهاي پره آنترال تا مرحله بلوغ، تخمك گذاري و حتي تشكيل جسم زرد پيش رفتند.

مهندسي كشت سلول چندي است كه به عنوان يك درمان جايگزين در بيماريهاي مادرزادي و اكتسابي سيستم ادراري – تناسلي به كار مي رود. از مواد سنتتيك مثل تفلون، سيليكون و ذرات كربن به طور تجربي در مجرا و گردن مثانه جهت درمان بي اختياري ادراري استفاده شده است ولي استفاده از اين درمانها با محدوديتهايي در موفقيت همراه بوده است از جمله : التهاب مزمن، واكنش جسم خارجي، آبسه هاي اطراف مجرا، صدمه به مثانه و پيشابراه ، انسداد سيستم ادراري و رتانسيون ادرار، اختلالات عملكردي حين ادرار كردن (voiding dysfunction) مهاجرت به بافتهاي داخلي و آمبولي ريه. لذا تحقيقات در چند سال اخير به سمت استفاده از بافتهاي طبيعي دستگاه ادراري جهت ترميم ضايعات و يا تقويت دستگاه ادراري سوق داده شده است. هدف از انجام پروژه به دست آوردن سلول هاي عضلاني جهت استفاده در آينده براي درمان بي اختياري استرسي ادراري است. از علل بي اختياري استرسي ادراري مي توان به (ISD) Intrinsic Sphincter Deficiency و ضعف بافتهاي حمايت كننده يورترا را نام برد و با تزريق سلولهاي عضلاني به اسفنكتر مثانه و پيشابراه علاوه بر اثر حجم دهندگي آنها مي توان از پتانسيل اين سلولها براي ترميم و تمايز بافت و در واقع بهبود عملكرد اسفنكتر استفاده نمود. جهت نيل به اين هدف، نمونه عضلاني از عضله دلتوئيد بيماران مبتلا به بي اختياري تهيه شده و جهت جداسازي و كشت سلولهاي عضلاني از آن استفاده مي شود.

يكي از دغدغه هاي پژوهشگران براي درمان ناباروري با فاكتور مردانه، دستيابي به بهترين روش براي انتخاب اسپرم، جهت استفاده در تكنيك كمك باروري تزريق درون سيتوپلاسمي اسپرم (ICSI: Intra Cytoplasmic Sperm Injection) مي باشد. اختراع حاضر ارائه روش نوين جداسازي اسپرم، زتا (Zeta)، بر اساس بار الكتريكي سطحي، به منظور جداسازي اسپرم بالغ و داراي كروماتين سالم است. در اين روش، انتخاب اسپرم بالغ بر اساس اختلاف پتانسيل روي سطح غشاي اسپرم صورت مي گيرد. اسپرم بالغ داراي بار الكتريكي 16- تا 20- ميلي ولت مي باشد، كه اين اسپرم ها قادرند به سطوح داراي بار مثبت اتصال يابند و جداسازي شوند. نتايج اوليه، بيانگر آن است كه اسپرم هاي جداسازي شده با اين روش از ريخت زايي طبيعي و ساختار كروماتين سالم برخوردار اند. اما ارزش يك روش جداسازي اسپرم زماني است كه بتوان در سطح كلينيكي نيز مورد استفاده قرار داد و نوزاداني سالم به خانواده آنها هديه كرد. لذا روش جداسازي نوين زتا هم در سطح پايه در آزمايشگاه و هم در سطح كلينيكي، مورد بررسي قرار گرفت و نتايج رضايتبخش آن، در مقالات معتبر و كتب بين المللي و داخلي به چاپ رسيد.

ماده 13: اين داربست هاي اسفنجي كلاژني به روش خشكايش انجمادي و در غلظت هاي مختلف كلاژن نوع I و دماهاي انجماد متفاوت تهيه شده اند و درمرحله آخر توسط گلوتارآلدهيد شبكه اي شده اند كه براي كشت سه بعدي سلول ها و مهندسي بافت كاربرد دارند. اين داربست ها درصد تخلخل بالاي 98% و اندازه تخلخل هاي متفاوت براي مهندسي بافت هاي مختلف؛ درصد جذب آب بالا و خواص مكانيكي مناسبي براي پايداري مناسب در محيط برون تن و درون تن داشته و در نهايت زيست سازگاري بسيار بالايي را حتي در مقايسه با نمونه تجاري خارجي از خود نشان داده اند.

ماده 13: شبكه اي سازي داربست هاي كلاژني توسط اشعه ماوراء بنفش براي كاربردهاي مهندسي بافت: كلاژن بيومتريال مهمي است كه از آن به دليل خواص ايمني زايي پايين و ارتقاي رشد سلولي؛ به طور معمول به عنوان داربست براي مهندسي بافت استفاده مي كنند. متاسفانه؛ خواص مكانيكي ضعيف و نرخ سرعت بالاي داربست هاي كلاژني منجر به پايداري آن شده و كاركردن با آن را مشكل مي سازد. با ايجاد شبكه هاي عرضي در كلاژن؛ پايداري ساختاري و نرخ تخريب آن را مي توان تنظيم كرد. داربست هاي كلاژني كه با روش خشكايش انجمادي ساخته شدند؛ تحت پرتودهي UV قرار گرفتند. اندازه تخلخل ميانگين داربست ها با استفاده از تصاوير ميكروسكوپ الكتروني رويشي؛ 98.52±14.51µm بدست آمد. داربست هايي كه براي 15 دقيقه توسط UVدر nm 254 پرتودهي شده بودند بيشترين استحكام كرنشي (17.37±0.98%) مدول يانگ (1.67±0.15MPa) و نيروي نهايي (24.47±2.38 cN) را داشتند . از آنجا كه شكست جزئي ساختار كلاژن طبيعي بر چسبندگي ؛ مهاجرت و تكثير سلول ها روي داربست اثرمي گذارد؛ زنجيره هاي كلاژن توسط كروماتوگرافي به روش SDS-Page بررسي شد كه در نهايت زنجير α تخريب شده اي پس از پرتودهي مشاهده نشد. در اين اختراع؛ پرتودهي UV به عنوان روشي سريع، آسان و قابل كنترل براي افزايش استحكام مكانيكي داربست هاي كلاژني؛ بدون اثرتخريبي برروي آنها معرفي شد.

پيوند جزاير لانگرهانس پانكراس، ازجمله مهمترين منابع جهت جايگزيني سلول هاي بتا در بيماران ديابتي مي باشد. با توجه به حساسيت ويژه سلولهاي بتاي موجود در جزايرپانكراس، روش جداسازي اين جزاير از اهميت خاصي در زنده ماني و ميزان عملكرد آنها پس از پيوند برخوردار ميباشد. پروتكلهاي موجود در اين زمينه به لحاظ آزمايشگاهي نياز به فرايند پيچيده و زمانبري دارد و از نظر هزينه مواد مصرفي و نيروي كار جزء فرايندهاي پرهزينه محسوب ميشود. بعلاوه جزاير حاصل از اين روشها بازدهي و خلوص پاييني دارند. پروتكل جديد براي جداسازي جزاير پانكراسي موش با بازدهي و خلوص بالا، علاوه بر احتساب استانداردهاي لازم براي بازدهي و خلوص جزاير جدا شده، توسط يك نفر و با هزينه مواد مصرفي پايين در محيط آزمايشگاه معمولي قابل انجام بوده و لذا از نظر اقتصادي كاملا باصرفه ميباشد. اين پروتكل شامل مراحل آماده سازي كلاژناز و محيط، برداشت پانكراس، فاز هضم آنزيمي و فاز خالص سازي است كه هر مرحله داراي چندين زير مرحله ميباشد. انجام مراحل مذكور به جداسازي جزاير پانكراس موشي با بازدهي و خلوص بالا مي انجامد كه به عنوان زيربنا جهت پژوهش در زمينه درمان ديابت استفاده مي شود.

ميكروسفرهاي متخلخل زيست تخريب پذير پلي لاكتيك - گليكوليك اسيد، به عنوان داربست بسيار مناسبي جهت بارگذاري و حمل سلولهاي بنيادي و نيز بستر مناسبي جهت فعاليت سلولها معرفي مي شود. با توجه به بقاء كم سلولهاي پيوند زده شده و محدوديتهاي عملكردي آن در بافت ميزبان، استفاده از مهندسي بافت توسعه يافته است. ويژگيهاي منحصر بفرد ميكروسفرهاي متخلخل زيست تخريب پذير به عنوان داربست در كنار قابليت تزريق پذيري بدليل بالا بودن نسبت سطح به حجم امكان حمل سلولهاي بيشتر و در نتيجه گسترش سلولي سريعتر و نيز پيشرفت رشد سلولي به دليل تغذيه رساني و اكسيژن دهي بالاتر را فراهم مي كنند. اين اختراع نشان مي دهد كه ميكروسفرهاي متخلخل زيست تخريب پذير پلي لاكتيك - گليكوليك اسيد، دارابست بسيار مناسبي جهت بارگذاري و حمل سلولهاي بنيادي بوده و نيز امكان فعاليت بهتر سلولهاي بنيادي بارگذاري شده روي ميكروسفرها شامل چسبندگي، تكثير و تمايز به سلولهاي عصبي فراهم مي شود. در حقيقت اين تحقيق در راستاي مهندسي بافت عصب مي باشد.