خلاصه اختراع :

‏ساخت داربست های پلیمری كه دارای ساختاری متخلخل با ریز ساختار مناسب باشند اولین مرحله از ترمیم ‏بافت های آسیب دیده نظیر پوست، استخوان، عروق و .... با استفاده از مهندسی بافت می باشد. پلیمر های قابل حل در آ‏ب گروه مهمی از پلیمر های زیست سازگار و زیست تخریب پذیر را تشكیل می دهند كه گزارشات ‏زیادی در مورد استفاده ا‏ز آنها برای تهیه داربست منتشر شده است. در این اختراع از روش تركیبی شستشوی نمك و جدایش فازی به عنوان روشی جدید جهت تهیه داربست های پلیمری از پلیمر های محلول در آب استفاده شده است. یكی ا‏ز مشكلات موجود در داربست های تهیه شده از این پلیمر ها با روش های مرسوم مانند ‏جدایش فازی، پایین بودن میزان بهم پیوستگی حفرات است كه سبب جلوگیری از نفوذ مناسب سلول ها و مواد ‏غذایی به داخل حفرات می شود. در این روش ابتدا ‏با استفاده از روش شتشوی نمك حفرات اولیه در ساختار پلیمر القا می شوند و سپس با استفاده از جدایش فازی دیواره های حفرات ایجاد شده در مرحله قبل مجدد متخلخل می شوند لذا ساختار های تهیه شده از روش مورد ادعا، علاوه بر میزان تخلخل بالا دارای بهم پیوستگی مناسب بین حفرات نیز می باشد.