خلاصه اختراع :

در ایران برای اولین بار ، درسال 1370 توسط محمد رضا اختصاصی و همكاران دستگاه سنجش فرسایش بادی كه نوعی جدیدی از تونل باد قابل حمل است به منظور بررسی و مطالعه شاخص های فرسایش بادی طراحی وساخته شد. از آنجا كه دستگاه مذكور غالبا در ارتباط با اندازه گیری پارامترهای فرسایش بادی كاربرد دارد . با نام سنجنده فرسایش بادی (Wind Erosion Meter) وبا نام اختصاری (W.E.Meter) معرفی گردید . اندازه گیری سرعت آستانه فرسایش بادی خاك در صحرا بدون نیاز به دستكاری و انتقال آن به آزمایشگاه ، اندازه گیری فرسایش پذیری خاك به ازاء سرعت های مختلف باد ، اندازه گیری ظرفیت انتقال رسوب در زمان معین ، تست انواع مالچ ها و كنترل راندمان انواع دستگاه ها و تله رسوبگیر بادی ازقابلیت های این دستگاه می باشد. از زمان ساخت اولین نمونه ، تاكنون چند نمونه دیگر از این دستگاه به منظور امور تحقیقاتی و پژوهشی ، خاصه پایان نامه های كارشناسی ارشد ساخته شده و در هر مرحله مورد بازنگری و بهینه سازی قرار گرفته است. با توجه به حساسیت دستگاه ، لازم است تا درهر مورد كنترل و كالیبراسیون انجام شود. دستگاه سنجنده فرسایش بادی از 3 قسمت قابل تفكیك شامل: الف ) دمنده هوا یا مولد باد ، ب) كانال فلزی یا محل آزمایش و تماس با خاك و ج) محفظه پلاستیكی جمع آوری رسوب تشكیل شده است (طراحی خاص كیسه های رسوبگیر از ویژگی های منحصر به فرد این دستگاه در ایران می باشد) . دستگاه با یك موتور برق سیار تكفاز در صحرا قابل استفاده می باشد. وزن كامل دستگاه حدود50 كیلوگرم است كه به دلیل قابلیت جدا شدن قسمت های مختلف ، براحتی به كمك 2 نفر قابل حمل به هر نقطه از عرصه مورد نظر می باشد. دستگاه مذكور قادر است باد هایی با سرعت حدود 12 متر بر ثانیه در ارتفاع 25 سانتیمتری نسبت به كف تونل یا محل تماس با خاك ( معادل 80 كیلومتر بر ساعت در ارتفاع 10 متری ) كه مشابه باد های طوفان زا در مناطق بیابانی است ایجاد نماید.