خلاصه اختراع :

پس خوراند زیستی (بیوفیدبك) شیوه ای تكمیل كننده و جایگزین برای دارو درمانی است كه در آن فرد می آموزد تا یك فعالیت بیولوژیكی ( اغلب ناخود آگاه و غیر ارادی ) را با گرفتن یك فیدبك مناسب و آموزش های مربوطه،‌ تحت كنترل خویش در آورد به عبارتی فرد به خود تنظیمی برسد. اطلاعات بیولوژیك ابتدا اندازه گیری می شود (بیو) و سپس به شخص بازخورد می گردد (فیدبك). وقتی شخص از طریق حواس متفاوت اطلاعات را دریافت كرد، می تواند آگاهانه آن را تغییر دهد. در اصل بیوفیدبك وضعیت سلامت و عملكرد فیزیكی ، به فرد قدرت استفاده از افكار برای كنترل بدن را می دهد. این روش دارای مزیت های بسیاری است كه از آن جمله به: نیاز نداشتن به دارو، ‌غیر تهاجمی بودن،‌ نیاز نداشتن به پزشك بعد از جلسه های آموزش، نبودن هیچ عامل خارجی و ... اشاره نمود. در سیستم طراحی شده، وضعیت تعادل فرد در صفحه فرونتال لحظه به لحظه اندازه گیری می شود و سپس این اطلاعات مورد پردازش قرار می گیرد. بر این اساس یكی از فیدبك های دیداری یا شنیداری به فرد ارائه می شود و فرد بیمار ترغیب می شود تا در راستای بهبود وضعیت تعادل خود تلاش نماید. به عبارت دیگر سیستم ساخته شده، این قابلیت را دارد كه متناسب با وضعیت تعادلی افراد در هنگام ایستادن بدون اتكاء، بیوفیدبك مناسب دیداری و شنیداری را جهت تصحیح و بهبود انجام عملكرد مذكور، به فرد ارائه دهد و به این ترتیب موجبات بهبود عملكرد ایستادن را در بیمار فراهم آورد. به طور دقیق تر، طرح ارائه شده مبتنی بر راهكاری غیرتهاجمی موجب توانبخشی حركتی در افرادی می شود كه دارای عضلات سالم هستند اما به دلیل نقصان تكامل یا آسیب به مناطق حركتی مغز، قادر به كنترل حركتی وضعیت بدنی خود نمی باشند. از قبیل افرادی كه بر اثر سكته مغزی، آتاكسی و ... برخی از قابلیتهای حركتی خود را از دست داده اند.