خلاصه اختراع :

پلی(دی‌متیل سیلوكسان) یا سیلیكون با توجه به خواص استثنایی شامل پایداری بالا در برابر حرارت و پرتو ماوراء بنفش، دمای انتقال شیشه‌ای بسیار پایین، انرژی سطحی كم و عبور پذیری مناسب گاز می‌تواند از طریق كوپلیمر شدن با وینیل استات، انعطاف پذیری زنجیر و مقاومت در برابر رطوبت پلیمر را افزایش داده و كارایی و كاربرد پلی وینیل استات را ارتقا بخشد. پلی(دی‌متیل سیلوكسان) حلالیت بالایی در سیال فوق بحرانی دی اكسید كربن (ScCO2) دارد و از طریق كوپلیمر شدن با وینیل استات می‌تواند حلالیت پلی(وینیل استات) در سیال فوق بحرانی دی اكسید كربن را افزایش داده و فشار نقطه ابری را كاهش دهد. كوپلیمرهای دو قطعه‌ای پلی(دی‌متیل سیلوكسان)– قطعه - پلی(وینیل استات‌) (PDMS-b-PVAc) به روش پلیمریزاسون رادیكالی انتقال ید در حضور 2و′2-آزوبیس(ایزوبوتیرو نیتریل) به عنوان آغازگر و پلی(دی‌متیل سیلوكسان) ω-یددار به عنوان عامل انتقال درشت مولكول با مشخصه‌های كنترل شده در دمای 80 درجه سانتی‌گراد و زمان كم سنتز شدند. كوپلیمر قطعه‌ای محصولی از پلیمریزاسیون اجزای زیر می‌باشد: 1- حدود 100 تا 300 گرم وینیل استات، 2- حدود 10 تا 40 درصد وزنی (بر حسب 100 قسمت وزنی وینیل استات) عامل انتقال درشت مولكول پلی(دی‌متیل سیلوكسان) ω-یددار؛ 3- حدود 0/5 تا 2 درصد وزنی (بر حسب 100 قسمت وزنی وینیل استات) آغازگر 2و′2-آزوبیس(ایزوبوتیرو نیتریل) یا بنزوئیل پراكساید؛