خلاصه اختراع :

صدمات استخوانی از جمله مهمترین و بیشترین موارد آسیب دیدگی در كشور می باشد. بازسازی استخوان در شكستگیها بخصوص در استخوانهای دراز دارای اهمیت بالایی است. یكی از مهمترین خدماتی كه نقش مهمی در التیام شكستگی دارد، نزدیك كردن دو سر استخوان شكسته به هم و بی حركت نگه داشتن آن می باشد كه در امر درمان استخوان و عدم جوش خوردگی نابجا و تسریع در التیام از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در روش های مرسوم برای ثابت نگهداشتن وبستن استخوان، نظیر استفاده از تی- پلیت ، اگرچه استخوان ومحل شكستگی در برابر استرس محافظت می شود ولی اثرات منفی در شكل گیری استخوان دارد و گاهی اوقات در پیوند استخوان نیز ایجاد مشكلاتی می كند.نیاز به جراحی مجدد یكی دیگر از مشكلات استفاده از تی - پلیت های امروزی است. در بعضی موارد اثرات درازمدت این قطعات فلزی برای بدن می تواند زیان بار باشد.از جمله عوارض قابل ذكر درد، ساییدگی ، تجمع فلزات دربافت ، ازدیاد حساسیت به تیتانیوم ، تداخل با رادیوتراپی و عكسبرداری ، محدودیت رشد در بچه ها ، عفونت ، حركت قطعه و ایجاد فشار ناگهانی در ناحیه ، هنگام برداشتن قطعه می باشد . برای كاهش این اثرات جانبی، امكان استفاده از تی – پلیت هایی كه در بدن پس از زمان لازم برای ثابت نگه داشتن استخوان، تجزیه می شوند یعنی زیست تخریب پذیر هستند ،مورد بررسی قرار می گیرد. این ایمپلنت ها به آهستگی در بدن حل می شوند ونیازی به خارج كردن آنها نیست. ایمپلنت های مورد اشاره زیست سازگار بوده و مواد سازنده و یا حاصل از تجزیه آنها سمی نمی باشند و می توانند در روند بهبودی بافت استخوانی وتمایز سلول ها به سلول های استخوانی نقش داشته باشند . در این مطالعه ساخت ایمپلنت T-Plate زیست تخریب پذیر و زیست سازگار ازجنس نانوهیدروكسی آپاتیت و پلی لاكتید كو گلیكولید اسید ( PLGA ) برای ثابت كردن شكستگی های استخوانی، به دو روش ریخته گری و قالب گیری حلال مورد بررسی قرار گرفته است. PLGA ، كوپلیمری متشكل از پلی لاكتیك اسید (PLA) و پلی گلایكولیك اسید (PGA) بوده كه بعلت انعطاف پذیری و ویژگی های مكانیكی برای ساختن ایمپلنت مناسب می باشد. ماده غیر آلی استفاده شده درتركیب ایمپلنت ،هیدروكسی آپاتیت است كه زیست فعال و هادی استخوان سازی بوده ، غیر سمی ، غیر ایمونوژنیك است و سبب چسبندگی استئوبلاست ، تمایز و تكثیر آنهامی شود و رسوب مواد معدنی بر روی سطح را افزایش می دهد كه منجر به تشكیل بیشتر بافت استخوانی جدید در دوره كوتاهی گردیده و بعنوان فاز تقویت كننده پلیمر زمینه استفاده می شود. برای كنترل زیست سازگار بودن كشت سلول های بنیادی اندومتریال بر روی آن انجام شد و نتیجه توسط میكروسكوپ نوری و الكترونی SEM مشاهده و بررسی گردید . مقاومت مكانیكی مطابق با استاندارد (ASTM F 451-86 ) توسط دستگاه (Roel-Amstel) اندازه گیری شد. ویژگی های سطحی ایمپلنت با SEM كنترل گردید . تحقیق حاضر مشخص می كند ایمپلنت ساخته شده می تواند به عنوان یك بیوایمپلنت زیست تخریب پذیر و سازگار با سلول های بنیادی آندومتریال در درمان شكستگی های استخوانی استفاده شود. ساختن نمونه متخلخل از كامپوزیت مورد نظر ،كه می تواند بعنوان داربست در مهندسی بافت استخوان استفاده شود ، به عنوان بخش دیگری از تحقیق ، انجام گردید .