خلاصه اختراع :

كانال های آبیاری براساس حداكثر آب مورد نیاز آبیاری طراحی می شوند. میزان آب مورد نیاز تابعی از زمان و در طول دوره زراعی ثابت نیست و این خصوصیت، نوسان در تراز سطح آب در كانال را به همراه دارد. از طرف دیگر جهت انحراف بخشی از جریان آب با دبی مشخص از كانال اصلی به كانال فرعی در محل انحراف تراز سطح آب باید ثابت نگه داشته شود و یا بعبارت بهتر، نوسان سطح آب را كاهش داد. بنابراین نیاز به طراحی و اجرای یك سازه است كه بتواند اثر نوسانات دبی در كانال اصلی را كنترل نموده و با یك ضریب اطمینان مناسب مقدار آب مورد نیاز كانال فرعی را تامین نماید. در عمل تراز سطح آب به وسیله سازه های آب بند و یا تنظیم كننده های عرضی كنترل می گردد، به طوری كه عمق آب مورد نیاز در محل آبگیر تثبیت شده و امكان آبگیری در حد ظرفیت طراحی برای كانال فرعی همواره وجود داشته باشد. همچنین در زمان های سیلابی این سازه كنترل و تنظیم كننده سطح آب باید كمترین افت را در مسیر جریان ایجاد نماید تا كانال اصلی سیلاب را با حداكثر ظرفیت خود عبور داده و موجب كاهش خسارات حاصل از آبگیری زمینهای اطراف گردد.. بنابر این وجود سازه ای كه با تغییرات دبی كانال اصلی(زمان سیلابی ، زمان كم آبی و حد واسط این دو حالت) بتوان با تغییر ارتفاع آن شرایط لازم برای آبگیری كانال فرعی یا ایجاد مسیر عبور آب با وجود كمترین مانع در جهت جریان آب در مواقع سیلابی از لحاظ اقتصادی بسیار مقرون به صرفه خواهد بود. در این طرح بر اساس نیاز احساس شده ایده طراحی و استفاده از دریچه لولایی تنظیم كننده سطح آب مطرح گردیده كه می تواند با چرخش حول لولای خود تمام شرایط گفته شده در بالا را در زمانهای مختلف ایجاد نموده و دارای مزایایی از جمله سادگی، اقتصادی، عدم نیاز به آموزش خاص و از همه مهمتر یك سازه كه قابلیت تبدیل شدن به سازه مورد نیاز با توجه به تغییرات دبی جهت تنظیم سطح آب مورد نیاز ، نسبت به سازه های موجود می باشد.