خلاصه به علت افزايش جمعيت و كمبود زمين هاي مرغوب گسترش شهرها بر روي زمين هاي نرم و ضعيف صورت گرفته است. براي دستيابي به اين مهم روش هاي متفاوتي از جمله تراكم تحت رطوبت بهينه، رطوبت خاك ، تعويض خاك، مسلح سازي و ... جهت بهبود خصوصيات خاك صورت گرفته است اما در قالب فن آوري هاي نوين، مواد پلي مري به بازار عرضه شدند. بدين ترتيب محصولات خانواده كلريدها، مواد رزيني، پلي مرها و آنزيم ها از جمله مواد شيميايي جهت تثبيت خاك به شمار مي روند. واضح است كه تمامي پليمرها قابليت تثبيت كنندگي خاك را ندارند. قابليت چسبندگي ماده شيميايي معرفي شده به ذرات خاك، كاربرد آن ماده را در زمينه تثبيت خاك ميسر مي سازد. سرعت بالا و سهولت اجرايي به خصوص در امور نظامي (احداث باندهاي فرود اضطراري و راه سازي سريع) و محيط زيستي (مقابله با طوفان شن هاي روان) مورد نظر است، رويكرد مهندسين عمران را به اين مواد شيميايي نوين برانگيخته است. قابليت چسبندگي ماده شيميايي معرفي شده به ذرات خاك، كاربرد آن ماده را در زمينه تثبيت خاك ميسر مي سازد. بنابراين هدف اين اختراع كاربرد مواد شيميايي نوين جهت تثبيت خاك در ايران مي باشد و در اين راستا براي اولين بار عملكرد محلول اوره ـ فرمالدهيد (UF) كه يك نوع رزين سنتز شده در داخل كشور بوده و در زمينه تثبيت خاك و در قالب آزمايش نسبت باربري كاليفرنيا (CBR) در حالت خشك و اشباع جهت راهسازي و آزمايش وزش باد جهت بررسي قابليت تثبيت كنندگي آن در شن هاي روان ارزيابي شد. طبق نتايج بدست آمده از آزمايش CBR مقاومت خاك در حالت خشك 974% افزايش پيدا كرد و در پليمر مذكور توانست نسبت باربري CBR را از 0% به 75/1% در حالت اشباع برساند و همچنين در زمينه تثبيت شن هاي روان با ايجاد يك پوسته مقاوم و قابل انعطاف مقاومت در برابر وزش باد با شدت 150 كيلومتر در ساعت را در مقابل مصرف 0.42 ليتر در هر متر مربع از اين پليمر را داشته است. بطور كلي نتايج آزمايشات حاكي از بهبود خصوصيات تثبيت شده خاك توسط اين پليمر نسبت به ساير پليمرهاي معرفي شده توسط ديگر مخترعين بوده است.