در طي ده هاي گذشته تحقيقات زيادي در جهت ساخت انواع نخ بخيه با قابليت هاي گوناگون صورت گرفته است.نخ هاي بخيه با قابليت حمل دارو ميتوانند به عنوان نسل جديد نخ هاي بخيه ،نقش مهمي را دراعمال جراحي از طريق آزاد كردن تدريجي داروها در ناحيه عمل ايفا كنند.اگر چه محدوديت هايي از نظر ميزان مقاومت كششي نخ بخيه ،ميزان آزاد سازي دارو و تجاري سازي آن وجود دارد ولي در اين زمينه كارهاي زيادي صورت گرفته است.كاپرولاكتون يكي از انواع پليمرهاي زيست سازگارو زيست تخريب پذيراست كه در ساخت نخ هاي بخيه بكار ميرود.يكي از مشكلات در ناحيه بخيه به ويژه در نواحي جراحت هاي بزرگ و يا مناطقي كه خونرساني نقصان دارد و همچنين در افراد با بيماريهاي سيستميك مثل ديابت ،كاهش خونرساني در نواحي بخيه ميباشد كه ترميم در آن ناحيه را با مشكل مواجه ميكند و سبب تاخير در ترميم بافت ميشود.تادالافيل يكي از داروهايي است كه سبب تحريك عروق زايي و به موجب آن تسريع روند ترميم ميشود لذا استفاده از اين دارو به همراه نخ بخيه ميتواند سبب تسريع روند التيام بافت هاي گوناگون شود. در اين اختراع با هدف تسريع روند التيام بافت هايي كه نيازمند زدن بخيه ميباشند،نخ بخيه قابل جذبي به روش الكتروريسي از پليمر كاپرولاكتون و تادالافيل ساخته شد و در بررسي هاي in vitro ميزان مقاومت كششي،آزاد سازي دارو و ساختار ميكروسكوپي و در بررسي هاي in vivo در بافت پوست 20 موش مورد بررسي هيستولوژيك قرار گرفت.

كي از محدوديت هاي جايگزين هاي استخواني مهندسي بافت عدم رگزايي آنهاست.مواد غذايي و اكسيژن تنها قادر است فاصله 100تا 200 ميكرون را از طريق انتشار جابجا شود و بنا براين براي رساندن مواد به فواصل دورتر ايجاد يك شبكه عروقي مناسب و كارآمد درون ايمپلنت ضروري است كه بتواند مواد غذايي ، اكسيژن ،هورمون ها و فاكتورهاي رشد را به سلول هاي موجود در ايمپلنت برساند. بدون اين منبع عروقي ، سلول هايي كه در مناطق مركزي ايمپلنت قرار دارند در معرض هيپوكسي و فقر غذايي قرار خواهند گرفت و نخواهند توانست مواد لازم براي ترميم استخوان آسيب ديده را بدست آورند و سرانجام دچار نكروز و مرگ خواهند شد.اين امر موجب نارسايي و عدم موفقيت ايمپلنت شده و نهايتا ترميم را مختل خواهد كرد. فاكتورها و داروهاي گوناگوني وجود دارند كه سبب تحريك رگ زايي ميشوند از جمله اين داروها كه علاوه بر خواص درماني سبب تحريك رگ زايي نيز ميشود ميتوان به داروي تادالافيل اشاره كرد. دراين اختراع با هدف مهندسي بافت استخوان و به جهت ترميم ضايعات استخواني،داربست زيست فعال با استفاده از كلاژن و بتاتري كلسيم فسفات(كه هر دو جز مشابه فاز آلي ومعدني استخوان طبيعي ميباشند) به روش خشكاندن انجمادي تهيه گرديده است كه در حين روند آماده سازي داروي تادالافيل به آن اضافه شده است.اين داربست غني شده با تادالافيل در استخوان جمجمه خرگوش قرار داده شد وتاثيرات راديولوژيك،هيستولوژيك آن به روي استخوان مورد بررسي قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه استفاده از تادالافيل در داربست بتاتري كلسيم ميتواند باعث تسريع روند التيام استخوان از طريق القاءرگ سازي بشود.