تشكيل قابل پيش بيني يك سطح مشترك بين ايمپلنت و استخوان، هدف درمان در زمينه دندانپزشكي ايمپلنت مي‌باشد. بدين منظور، كميت و كيفيت مناسبي از استخوان ضروري و حائز اهميت است. عليرغم آن كه امروزه ايمپلنت ها به طور گسترده اي مورد استفاده قرار مي گيرند و نرخ باقي ماندن آن ها در دهان نيز در حد بالايي قرار دارد اما كاربرد ايمپلنت هاي دنداني منجر به عوارض بسياري نيز مي شود. برخي از اين عوارض عبارتند از واكنش هاي بافت هاي نرم محيط اطراف ايمپلنت، موكوزيت و پري ايمپلنتيتس، و تخريب پيش رونده استخوان محيط اطراف ايمپلنت. اين دسته از واكنش ها ناشي از تغييرات پيشرفته التهابي در بافت هاي محيطي است بگونه اي كه موارد نامعمول در بافت هاي حول ايمپلنت مي تواند عامل اصلي عدم موفقيت ايمپلنت محسوب گردد. مشكلات استخواني حول ايمپلنت در صورتي كه هيچگونه درماني براي آن صورت نپذيرد، مي تواند منجر به شكست درمان ايمپلنت شود. تكنيك هاي بازسازي هدايت شده استخوان براي درمان ضايعات استخواني اطراف ايمپلنت مورد استفاده قرار مي گيرد. تكنيك‌هاي جراحي ومواد متعددي براي ايجاد ساختار مناسب استخوان براي حفظ ايمپلنت‌هاي دنداني به كار گرفته شده است شامل تقويت پيوند بلوك(block) ، بازسازي هدايت شده استخوان(GBR)، شكافتگي لبه (splitting)و استخوان سازي افتراقي افقي(distraction). امروزه استفاده از فلزاتي نظير تيتانيوم و آلياژهاي آن براي مقاصد كاشت در بدن انسان استفاده مي شود. ترميم استخوان اطراف ايمپلنت شامل يك آبشار از وقايع بيولوژيكي سلولي و خارج سلولي مي باشد كه در فصل مشترك استخوان-ايمپلنت با بازسازي استخوان انجام مي گيرد. در اين تحقيق، ذرات كيتوسان(Cs) حاوي پلاكت غني از فيبرين (Cs/L-PRF)با روش پلي ساكاريد/دارو ساخته شد. سپس با روش الكتروفورتيك(EPD) بر روي سطح آلياژ تيتانيوم Ti-13Zr-13Nb پوشش داده شد. در اين پروژه كاربرد L-PRF سبب افزايش سرعت بازسازي استخوان مي شود و با كاهش اندازه ذرات كيتوسان ويژگي هاي بهتري نظير افزايش توانايي جذب، پوشش و قابليت پيوند كه نتيجه افزايش سطح تماس ذرات مي باشد، حاصل مي گردد. بنابراين، Ti-13Nb-13Zr پوشش دهي شده با ذرات Cs/L-PRF مي تواند گزينه مناسبي جهت كاربرد در ايمپلنت ها دندانپزشكي و ارتوپدي براي تحريك استخوان سازي باشد.