فرايند جذب و جداسازي دي اكسيد كربن از گاز دودكش بروش خشك و با استفاده از تابش الكترومغناطيسي ريز موج به اين دليل طراحي شده كه دي اكسيد كربن را از گاز دوكش جذب و جداسازي كند. دي اكسيد كربن اصلي ترين گاز گلخانه اي است كه در سالهاي اخير باعث افزايش دماي زمين و در نتيجه افزايش سطح آب درياها شده است. در حال حاضر تنها روش تجاري قابل دسترس براي جداسازي دي اكسيد كربن استفاده از محلول آمين است. اين روش داراي نواقصي از جمله مصرف انرژي بالا براي بازيابي حلال خوردگي بالاي تجهيزات از دست رفتن زياد حلال در اثر تبخير سرعت تخريب بالاي حلال در حضور اكسيژن است. مزاياي اين سيستم اين است كه ذرات با استفاده از حرارت غير مستقيم الكترومغناطيسي ريز موج گرم مي شود و باعث كاهش شديد انرژي مورد نياز براي گرم كردن مواد ورودي مي شود چون ذرات از درون گرم مي شوند. از مزاياي ديگر برج جذب اين سيستم است كه توزيع كيفيت ذرات خروجي از آن تقريبا يكسان است. مزيت ديگر برج جذب اين سيستم اين است كه ارتفاع شناور سازي ذرات در آن بسيار كوتاهتر از ارتفاع شناور سازي در بستر سيال متداول است به همين دليل ضمن استفاده از مزيت شناورسازي كه باعث انتقال جرم و حرارت زياد مي شود انرژي مصرفي براي شناور سازي نسبتا كمتر است. از مزيت ديگر اين سيستم استفاده از جاذبهاي جامد است چون اين جاذبها داراي ظرفيت بالاي جذب شيميايي ظرفيت حرارتي پايين و توانايي توليد دي اكسيد كربن خالص هستند. از اين فرايند مي توان براي جذب و جداسازي دي اكسيد كربن از گازهاي دودكش نيروگاههاي توليد برق و كارخانجات توليد سيمان استفاده كرد همچنين دي اكسيد كربن توليدي در ازدياد برداشت نفت نوشابه سازي قابل استفاده است.