به طور معمول جهت بررسي پتانسيل باروري در بيماران نابارور از آزمايش اسپرموگرام جهت تعيين تعداد ، حركت و شكل اسپرم ها مورد استفاده قرار مي گيرد. ولي مطالعات جديد نشان مي دهد كه وضعيت كروماتين و پروتئين هاي مسوول در ايجاد تراكم در ساختار كروماتين نيز اهميت بسيار زيادي در پيشگويي پتانسيل باروري افراد دارد. به همين جهت تست هايي كه بتواند به صورت كلينيكي ميزان كمبود اين پروتئين ها و در نهايت وضعيت كروماتين اسپرم را مورد بررسي قرار دهد، بسيار با اهميت است. روشهاي متفاوتي جهت بررسي ميزان كمبود پروتامين (پروتئين اصلي جهت متراكم نمودن ساختار كروماتين اسپرم) مورد استفاده قرار مي گيرد كه اكثر آنها نياز به ابزارها و مواد گران قيمت، نياز به زمان زياد و همچنين نياز به پرسنل مجرب دارد. اساس عملكرد اين تست بدين صورت مي باشد ساختار كروماتين اسپرم انسان در مقايسه با سلولهاي ديگر بدن بسيار فشرده و متراكم است. مولكول پروتامين مسوول ايجاد اين فشردگي زياد در ساختار كروماتين اسپرم مي باشد. مطالعات نشان داده است كه هر گونه نقص و كمبود در ميزان پروتامين، باعث عدم فشردگي صحيح در كروماتين شده و در نهايت مي تواند يكي از عوامل ناباروري در مردان گردد. با بررسي ميزان كمبود پروتامين مي توان به طور غير مستقيم وضعيت تراكم ساختار كروماتين هسته اسپرم را پيش بيني كرده و از آن به عنوان يك فاكترو مهم جهت پيشگويي پتانسيل باروري در مردان استفاده نمود. جهت اين منظور مي توان از رنگ فلورسنت كرومومايسين (CMA3(A3 استفاده نمود. اين رنگ به شيار بزرگ DNA اتصال پيدا كرده و پس از اتصال از خود رنگ فلورسنت ساطع مي كند. اين رنگ در مكان هايي اتصال پيدا مي كند كه پروتامين در آن حضور نداشته باشد. بنابراين ميزان نور فلورسنت ساطع شده بيانگر ميزان كمبود پروتامين در ساختار اسپرم مي باشد. كاربرد اصلي اين تست به صورت كلينيكي در آزمايشگاه هاي تشخيص ناباروري و آندرولوژي مي باشد.