با توجه به اين موضوع كه افزايش دي اكسيد كربن در يك محيط بسته مي تواند اثرات سوء سلامتي براي انسان به همراه داشته باشد، جذب آن از محيط بسته مي تواند بسيار حائز اهميت باشد. هدف از اجراي اين پروژه تحقيقاتي جداسازي و جذب دي اكسيد كربن از يك محيط بسته با فناوري غشايي به منظور كاهش و حذف اثرات مضر آن مي باشد. روشهاي فراوان و متداولي براي جداسازي دي اكسيد كربن وجود دارد كه انتخاب هر يك از اين روشها با توجه به هدف نهايي و اقتصاد فرآيند صورت مي گيرد. در بين روشهاي مختلف فرآيندهاي نوين غشايي با به مزايايي از جمله تطبيق پذيري و سادگي اجرا نسبت به ساير روشها و همچنين ابعاد كوچك غشاها و انعطاف پذيري فرآيند در سالهاي اخير بيشتر مورد توجه قرار گرفته است. در اين پروژه تحقيقاتي با استفاده از فرآيندهاي نوين غشايي به نتايج قابل قبول و مورد نظر دست يافتيم. هدف اصلي اين اختراع ساخت و كاربرد دستگاه جذب دي اكسيد كربن از يك محيط ايزوله مي باشد، براي اين منظور از غشاهاي نانو كامپوزيتي هيبريد معدني-آلي استفاده شده است كه اين غشا به صورت استوانه توخالي ساخته شده است و جريان هوا به وسيله يك فن از روي سطح غشا عبور كرده و جداسازي صورت مي گيرد.

استحكام بالا، دانسيته كم و مقاومت به خوردگي عالي مهم‌ترين خواصي هستند كه تيتانيوم را براي كاربردهاي مختلف مناسب ساخته‌اند. به عنوان مثال در موتور هواپيما كه استحكام بالا، دانسيته كم و مقاومت به خزش خوب در دماي 550 درجه سانتي‌گراد لازم است از تيتانيوم استفاده مي‌شود. به خاطر دارا بودن خواص منحصر به فرد است كه تيتانيوم امروزه يكي از پركاربردترين فلزات است. به طوري كه چهارمين فلز سازه‌اي مهم به شمار مي‌آيد. در اين پروژه نانو پودر تيتانيوم با روش CVD، توليد شد. از گاز آرگون به عنوان گاز حامل استفاده شد. گاز حامل، بخار تتراكلريد تيتانيوم را از محفظه محتوي آن كه در حمام آب گرم قرار داشت، با خود به محفظه واكنش كه شامل يك لوله كوارتز بود كه در كوره تونلي قرار گرفته بود مي‌برد. در محفظه واكنش، پتاسيم در يك قايقك سراميكي تبخير شده و با بخار تتراكلريد تيتانيوم كه به همراه گاز حامل وارد محفظه واكنش شده بود واكنش مي‌داد. نهايتاً محصولات واكنش در ظرفي حاوي اتانول خالص جمع‌آوري مي‌شدند. از نمونه‌هاي توليد شده آناليز XRD، FESEM و AAS گرفته شد. اثر دبي گاز حامل نيز بر واكنش و محصولات آن بررسي شد. ديده شد كه با افزايش دبي گاز حامل، اندازه ذرات كاهش و دماي انجام واكنش افزايش مي‌يابد. در اين پروژه نانوذراتي با ابعاد 30 تا 70 نانومتر توليد شد.