خلاصه ‏استفاده از بتن به عنوان يكي از پركاربرد ترين و اقتصادي ترين مصالح در سازه هاي مهندسي عمران به دنبال مزاياي فراوان، داراي نقايص و چالش هاي مكانيكي است، كه رفع آن ها بهبود خواص هميشه دغدغه محققين بوده است. استفاده از مواد و افزودني هاي نوين نظير پوزلان ها ، ‏الياف ، مواد بازيافتي و كامپوزيت ها تا حدي به ياري اين صنعت آمده است. در اين ميان استفاده از مصالح هوشمند در سازه هاي بتني به عنوان ايده هاي نو مطرح شده است كه به نظر مي رسد در آينده اي نزديك موجب تحول اين سازه هاي مهند سي خواهد شد. امروزه در طراحي و ساخت سازه هاي مهندسي عمران به چيزي بيش از ظرفيت باربري و كاركرد تحت بار هاي استاتيكي نياز است و هر روز تقاضا براي ساخت سازه هاي ظريف تر و به طور همزمان طويل تر و با دهانه هاي عريض تر كه تواناي تطبيق در شرايط متفاوت بهره برداري را داشته باشند بيشتر مي شود و اينجا ‏ست كه ارزش و مفهوم سازه هاي هوشمند و تطبيق پذير روشن تر مي شود. نوعي از اين مصالح كه مي توان هوشمند ناميده، آلياژ هاي حافظه دار شكلي هستنه كه در ده هاي اخير شناخته شده اند و تاكنون استفاده ‏چند اني از آنها در فناوري ها ي ساختما ني نشده است . اين اختراع ايده استفاد از آلياژهاي حافظه دار براي محصور سازي و پيش تنيده نمودن المان هاي فشاري بتني را به واقعيت تبديل نموده است. المان هاي پيش تنيده فعال با بهبود خواصي مقاومتي و شكل پذيري المان هاي ‏فشاري، در سازه هاي بتني كاربرد كسترده دارد.

با افزايش كاربرد راه آهن و به دنبال آن نياز به افزايش بار محوري و سرعت بهره برداري و همچنين عدم دسترسي به منابع كافي چوب به عنوان گزينه آزموده شده براي ساخت تراورس در خطوط راه آهن استفاده از تراورس هاي بتني در سراسر دنيا رو به گسترش گذاشته و به سرعت فراگير شده است. دراين بين ناحيه اي از خطوط راه آهن كه كاربرد تراورس بتني در آن بدون پيشرفت مانده و گسترش چنداني نداشته است تقاطعات و انشعابات است. براي رفع اين كمبود محصول اختراعي تراورس بتني سوزن با طي مراحل لازم وبراساس اصول طراحي مقاطع بتني پيش تنيده در آيين نامه ها و استانداردهاي روز راه آهن دنيا طراحي و ساخته شده است. در طي مراحل طراحي محصول ابتدا ابعاد اوليه تراورس با استفاده از معيارهاي تنش تماسي - فشاري زير پاشنه ريل و روي تراورس و تنش تماسي - فشاري تراورس روي بالاست تعيين گرديد. پس از آن اين ابعاد براي تعداد ميلگردهاي متغير با استفاده از معيارهاي ثانويه شامل تنش خمشي در مقطع تراورس و تنش برشي در مقطع تراورس بهينه سازي گرديد. به اين ترتيب كه ابعاد اوليه به تدريج و در محدوده ابعاد به دست آمده تغيير داده شد و براي هر كدام از اين ابعاد به صورت جداگانه تعداد آرماتورها به ترتيب 6، 9، 12 و 15 در نظر گرفته شد. سپس با استفاده از آناليز حساسيت (براي هر چهار معيار ذكر شده) و معيارهاي اقتصادي و بهره برداري ابعاد مقطع و تعداد ميلگرد محصول به دست آمد. اين محصول داراي مزايا و برتري هاي فني و اقتصادي بر تمام محصولات رايج مي باشد و كاربرد وسيع در خطوط راه آهن دارد.