تزريق انسولين رايج ترين سيستم دارورساني براي اين بيماري مي باشد. متاسفانه به دليل تهاجمي بودن تزريق، براي بعضي افراد بخصوص سالمندان بسيار ناخوشايند است. از طرفي محيط اسيدي معده باعث مي‌شود كه پروتئين دارو قبل از رسيدن به روده و ورود به جريان خون، تجزيه شود و بدين ترتيب اجازه نمي دهند انسولين به اندازه كافي جذب شود. باكال فيلم نوعي سيستم دارورساني از طريق دهان است كه با استفاده از تركيبات مختلف ميتواند باعث كاهش حلاليت و افزايش نفوذپذيري دارو به اپيتليوم شود. بنابراين ساخت باكال فيلم انسولين بر پايه كيتوزان كه جذب انسولين را افزايش داده و مشكل تهاجمي بودن را ندارد مي تواند كمك بزرگي به بيماران كند. در اين اختراع ابتدا 3 گرم كيتوزان در آب مقطر حل نموده سپس با 0.8-1 گرم گليسيرين، 0.2-0.6 گرم Lآرژنين را باهم تركيب كرده و به آنها 2 ميلي ليتر اسيد استيك اضافه مي كنيم. سپس به مدت 2 دقيقه محلول را هموژن كرده و بعد از آن به مدت 2 دقيقه تحت فرايند اولتراسونيك قرار مي دهيم. سپس 2 ميلي گرم انسولين را به محلول اضافه كرده و در پايان 1 تا 10 ميلي ليتر اسيد فيتيك اضافه ميكنيم. در نهايت ، 100 گرم از اين محلول در يك ظرف شيشه اي پتري ريخته و در هواي فر در گردش در دماي 40 درجه سانتي گراد به مدت 24 ساعت خشك شده و پس از تبخير حلال ، يك فيلم نازك ايجاد مي شود. پس از خشك شدن فيلم خوراكي و عمل جدا كردن، فيلمها روي فويل آلومينيومي قرار داده شدند و براي تعديل رطوبتي در دسيكاتور در دماي محيط و رطوبت نسبي50 درصد به مدت 72 ساعت نگهداري شد. براي ايجاد رطوبت نسبي از محلول اشباع نيترات منيزيم استفاده شد. باكال فيلم تهيه شده حامل انسولين مورد ارزيابي هاي مكانيكي و فيزيكو شيميايي قرار گرفت. نتايج نشان داد بر اساس فرايند اولتراسونيك قدرت كششي فيلم افزايش مي يابد و موجب تسريع در فرايندهاي هيدروليز و كاهش نفوذپذيري نسبت به بخار آب مي شود. همچينين به دليل وجود كيتوزان و اسيد فيتيك نفوذ پذيري انسولين به لايه هاي اپيتليوم حدودا 1.6 برابر مي شود و كيتوزان به تنهايي باعث كاهش قندخون ميشود.