در اين اختراع پايداري اريتروپويتين به عنوان داروي پروتئيني بيان شده در سلول حيواني در حضور 16 ماده شيميايي پايداري كننده اريتروپويتين، به عنوان چپرون شيميايي مختلف بررسي شد. در اين رابطه تجمع پروتئين ايجاد شده با حرارت با روش كدورت سنجي، DLS و روشهاي فيزيكي و شيميايي ديگر بررسي شد. روش كدورت سنجي در پليت 96 خانه به عنوان روشي ارزان و ساده براي غربالگري مواد شيميايي در پايداري پروتئين به شكل وسيع با روش تسهيل شده حرارتي، بكار رفت. اثر 16 ماده شيميايي سيستئين، دكستران، مانيتول، بتائين، ترهالوز، تورين،لينولئيك اسيد، بتاسيكلودكسترين، سولفات مس و اسپرميدين، مالتوز، بتاآلانين، مالتودكسترين، ميواينوزيتول، سوكروز و لينولئيك اسيد كونژوگه شده در تجمع اريتروپويتين ايجاد شده با حرارت، بررسي شد. سپس مواد فوق به عنوان پايدار كننده اختصاصي در آزمايشات بعدي از جمله طيف سنجي فلورسنس بكار رفتند. در مرحله بعد اثر 16 چپرون شيميايي بر رشد سلول CHO نوتركيب و توليد اختصاصي اريتروپويتين (qEPO) و تجمع داخل و خارج سلولي آن بررسي شد. همچنين در اين مطالعه اثر چپرونهاي مولكولي و افزايش سايز شبكه اندوپلاسمي ايجاد شده توسط چپرونهاي شيميايي بر بيان اريتروپويتين در سلول CHO بررسي شد. در اين مرحله هر 16 ماده قبلي مورد استفاده قرار گرفتند و اثر آنها بر ترشح اريتروپويتين در سلول CHO بررسي شد. همچنين در مجاورت سلول با مواد شيميايي پاسخ پروتئين فولد نشده (UPR) را با بررسي بيان اريتروپويتين و چپرونهاي اندوژن مقيم شبكه اندوپلاسمي و گسترش شبكه اندوپلاسمي مطالعه شد. گسترش شبكه اندوپلاسمي با استفاده از نشاندار كردن اختصاصي آن با استفاده از گلايبن كلامايد كونژوگه شده با FITC و بيان چپرونهاي مولكولي با استفاده از real-time polymerase chain reaction بررسي شد. از طرف ديگر گسترش شبكه اندوپلاسمي در مجاورت بتاآلانين، بتاسيكلودكسترين و تورين باعث افزايش توليد و ترشح اريتروپويتين شد. افزايش بيان ژن اريتروپويتين بالايي در مجاورت لينولئيك اسيد كونژوگه شده، اسپرميدين، ترهالوز و مالتوز به ترتيب 19، 20، 16 و 19 برابر مشاهده شد و بتائين بدون افزايش سايز ER با افزايش جزئي بيان EPO توليد اريتروپويتين را افزايش داد.

محلول سازي انكلوژن باديها با استفاده از روشهاي مرسوم (استفاده از غلظتهاي بالاي عوامل كياتروپ مانند اوره) منجر به دناتوره كردن پروتئينها شده و فعاليت بيولوژيك پروتئينهاي حل شده با اين روش، بعد از ريفولدينگ آنها، پائين مي باشد. در اين اختراع محلول سازي استرپتوكيناز نوتركيب از انكلوژن باديهاي توليد شده در باكتري E. coli با استفاده از غلظتهاي پايين مواد مختلف شيميايي ((به صورت تكي و تركيبي) به منظور دستيابي به محصولي با فعاليت بيولوژيك بالاتر (در مقايسه با محلول سازي استرپتوكيناز نوتركيب با استفاده از غلظت بالاي اوره) انجام شده است. اين نوع محلول سازي، در مقايسه با محلول سازي استرپتوكيناز نوتركيب با استفاده از غلظت بالاي اوره، باعث افزايش قابل ملاحظه (200 تا 360 درصد مطابق جدول و شكل 10) در فعاليت بيولوژيك استرپتوكيناز نوتركيب و همچنين افزايش قابل توجه درجه خلوص پروتئين هدف (تا حدود 100 درصد، مطابق جدول 5 و شكل 9) در اين مرحله مي شود. باتوجه به بهبود در اين پارامترهاي كليدي، مواد شيميايي معرفي شده در اين اختراع مي توانند براي فرايند محلول سازي پروتئينها از انكلوژن باديها كاربرد داشته باشد.