اختراع سيستم هاي شناورشونده در محل جهت دارورساني به دستگاه گوارش در زمينه ي داروسازي، پزشكي و پليمر مي باشد. در اين اختراع از اشكال دارويي شناور شونده خوراكي جهت تشخيص، پيشگيري و درمان بيماري هاي مختلف بدن مثل دستگاه گوارش استفاده شده است. از اين اختراع مي توان جهت رهايش مواد فعال و داروهاي مختلف در دستگاه گوارش استفاده نمود. در اين اختراع از پليمر هاي طبيعي و سنتزي نظير نمك هاي آلژنيك اسيد استفاده شده است كه هنگام قرار گيري در معرض pH هاي اسيدي تشكيل يك فوم جامد مي دهد. استفاده از مواد شيميايي نظير نمك هاي بي كربنات در اين سامانه ها سبب آزاد سازي گاز در محيط اسيدي معده شده و به شناور شدن فوم تشكيل شده كمك مي كند. استفاده از اين سيستم شناور شونده، مي تواند علاوه بر رهايش مواد مؤثر در دستگاه گوارش، با شناور شدن خود مدت زمان بيشتري به عنوان مثال در سطح معده باقي بماند و رهايش داشته باشد. بعلاوه به علت تشكيل سامانه ي شبه جامد در بدن، مدت زمان رهايش و اثر بخشي را نيز بهبود مي بخشد.

اختراع حاضر فرمولاسيون دارويي قابل تزريق است كه براي استفاده در سامانه كاشتني براي رهايش كنترل شده مناسب است. اين فرمولاسيون حاوي يك پلي استر ترموپلاستيك است كه در محيط آبي و آب ميان بافتي بدن نا محلول مي باشد. همچنين اين فرآورده حاوي يك حلال بدون پروتون قطبي و زيست سازگار مي باشد. اين حلال قابل امتزاج با آب بوده و باعث مي گردد كه در محيط آب ميان بافتي بدن قابليت پخش شدن فرمولاسيون در محل تزريق گردد.اين سامانه حاوي داروي لوپرولايد استات مي باشد و پس از تزريق به بدن قابليت رهايش مداوم دارو به مدت يك ماه را دارد.

نانو كامپوزيت هيبريد آلي-معدني زيست تخريب پذير رهاينده دارو بر پايه پلي استر غير اشباع براي ترميم ضايعات بافت سخت

در اين تحقيق از زئوليت وع كليتوپتيلوليت به عنوان حاملي براي محافظت از ويتامين A استفاده شد. اين حامل مي تواند ويتامين A كه به PH هاي اسيدي ، نور، دما و اكسيژن حساس بوده را از قسمت ابتدايي دستگاه گوارش عبور داده و از ميزان تخريب آن بكاهد. از آنجاييكه جذب ويتامين ها در روده كوچك بوده لذا مقدار ويتامين كه براي جذب در اختيار روده كوچك قرار مي گيرد با اين روش افزايش مي يابد.

در دو دهه گذشته مطالعات وسيعي بر طراحي سامانه هاي رهايش دارو انجام گرفته است تزريق مخلوط پليمر دارو به بدن يكي از راهكارهاي مناسب در طراحي اين سامانه هاست. ماكروپلي هگزامتيلن كربنات فومارات PHMCF اليگومري بر پايه فوماريك اسيد و پلي هگزا متيلن كربنات است كه از واكنش در حضور پروپيلن اكسيد بعنوان گيرنده پروتون به روش پليمريزاسيون تراكمي تهيه شد. داشتن پيوندهاي دوگانه فوماراتي غير اشاع در زنجيره و همچنين بيرنگ بودن پلي استر خطي غير اشباع حاصل قابليت پليمريزاسيون نوري در جاي اين پيش پليمر را در حضور نور مربي و شروع كننده هاي نوري رامهيا مي سازند نانو بلوك هاي POSS تاثير به سازايي در تقويت خواص فيزيكي مكانيكي حرارتي و زيست سازگاري دارند نانو كامپوزيت بر پايه ماتريس غير اشباع و اين نانو بلوكها انجام وشناسايي شبكه هاي حاصل به عنوان يك نانو كامپوزيت جديد توسط طيف سنجي تبديل فوريه مادون قرمز انجام گرفت. همچنين توسط آزمون هاي تورم ميزان تورم و كسر سل با استفاده از مطالعات آماري محاسبه شد. ضمن بهينه سازي فرمولاسيون نانوكامپوزيت ها جهت بررسي خواص فيزيكي مكانيكي و حرارتي آزمونهاي آناليز ديناميكي DMTA و آناليز گراويمتري حرارتي TGA انجام گرفت.

روش‌هاي درماني معمول بيماري عفونت استخواني مزمن شامل روش‌هاي خوراكي و تزريقي هستند. روش خوراكي با توجه به مصرف بالاي دوز دارو، عوارض جانبي زيادي دارد و روش تزريقي نيز به‌دليل بستري طولاني مدت در بيمارستان و گران بودن، بيمار‌پسند نيست. امروزه از سامانه‌هاي نوين دارورساني مانند كاشتني‌هاي درجا تشكيل شونده براي درمان اين بيماري استفاده مي‌شود. كاشتني‌هاي زيست‌تخريب ناپذير نياز به جراحي دوباره براي خارج‌سازي دارند و كاشتني‌هاي زيست‌تخريب پذير نيز رهايش انفجاري بالايي داشته كه منجر به كاهش دوره‌ي آزادسازي دارو مي‌شود. هدف از اين اختراع رهايش طولاني مدت داروي ونكومايسين از سامانه‌ي درجا تشكيل شونده‌ي PLGA با بارگذاري نانوذرات كيتوسان حاوي دارو است. براي تهيه‌ي سامانه‌ي درجا تشكيل شونده، از پليمر PLGA 504H و حلالPEG 250DME با نسبت پليمر به حلال 3:1 استفاده شد. با طراحي آزمايش نانوذرات كيتوسان با بازدهي پوشينه‌دار كردن 25% و بارگذاري دارو 51% به روش ژل شدن يوني تهيه شد. در ادامه با افزودن نسبت‌هاي مختلفي از داروي آزاد به داروي بارگذاري شده از طريق نانوذرات در سامانه، پروفايل رهايش آن‌ها بررسي شد. بررسي‌ها نشان داد كه افزودن نانوذرات باعث كاهش رهايش انفجاري تا 44% و افزايش مدت زمان رهايش مي‌شود.

كنترل شده مناسب است. اين فرمولاسيون حاوي مخلوط دو پلي استر ترموپلاستيك است كه در محيط آبي و آب ميان بافتي بدون نامحلول مي باشد. همچنين اين فرآورده حاوي يك حلال بدون پروتون قطبي و زيست سازگار مي باشد. اين حلال قابل امتزاج با آب بوده و باعث مي گردد كه در محيط آب ميان بافتي بدن قابليت پخش شدن را داشته باشد و با پخش حلال در محيط آبي و در نتيجه خروج از آن از فرمولاسيون سبب نيمه جامد شدن فرمولاسيون در محل تزريق گردد. در اختراع حاضر با استفاده از مخلوط دو پليمر زيست تخريب پذير با گروه انتهايي آزاد و وزن مولكولي متفاوت با بهره جستن از زمام نخريب متفاوت آن ها، رهايش دارو در محدوده مناسب درماني قرار گرفت و به يك فرمولاسيون كاملا كارا به منظور رساندن دارو با اهداف طولاني مدت بدل گرديد.