‏اختراع كاهنده اتلاف حرارتي بخاري گازسوز و مرطوب كننده هوا مربوط به حوزه بازيافت و بهينه سازي مصرف انرژي مي باشد و اولين بار از طراحي جديدي براي كاهش اتلاف حرارتي بخاري هاي گازسوز و همچنين مرطوب كردن هوا استفاده شده است. ‏مشكل موجود در بخاري هاي گازسوز، هدر رفت مقدار زيادي انرژي در حدود 15% از انرژي كل ‏بخاري، از طريق لوله گازهاي خروجي مي باشد. هدف اين اختراع در حقيقت بازيابي اين انرژي اتلافي براي گرم كردن محيط اتاق و تامين رطوبت مورد نياز از اين طريق مي باشد و كاربرد آن در مناطقي است كه براي گرمايش از بخاري هاي گازسوز استفاده مي كنند. ‏وسيله مورد نظر شامل يك استوانه داخلي محاط شده توسط يك استوانه مخروطي خارجي است كه از قسمت پايين به هم متصل شده اند. حجم داخلي وسيله ا ليتر مي باشد. وسيله همانند يك قطعه از لوله بخاري روي بخاري نصب شده و فضاي مياني دو استوانه با آب پر مي شود. پس از روشن شدن بخاري حرارت اتلافي از لوله بخاري آب را گرم كرده و ميزان مشخصي از حرارت اتلافي به صورت رطوبت و گرما از بالاي وسيله و مقداري از گرما از سطح خارجي (استوانه مخروطي خارجي) به محيط داخل اتاق بازگردانده مي شود.

سيستم استريل كننده هوا و تجهيزات توسط بخار پراكسيد هيدروژن جهت از بين بردن كليه ميكروارگانيسم ها در حوزه بيوتكنولوژي كاربرد دارد. امروزه متداول ترين و ساده ترين روشي كه براي استريل سازي اتاق هاي تميز در شركت هاي دارويي و صنايعي كه نياز به محيط استريل و بدون آلودگي زيستي دارند استفاده از گاز فرمالين و اتيلن اكسايد است كه سرطانزايي هر دو گاز ثابت شده است. در سيستم جديد با استفاده از خاصيت پيزوالكتريك سراميك، مولكول هاي پراكسيد هيدروژن را به ذرات ريز و با استفاده از جريان هوا و عبور از جريان الكتريكي، تبديل به ذرات بارداري ميكند كه وارد محيط مورد نظر ميشود و با استفاده از دمنده هاي مختلف با توجه به ابعاد محيط، جريان پيوسته اي از بخار پراكسيد هيدروژن باردار به همه قسمت ها و تجهيزات ميرسد. پراكسيد هيدروژن با توجه به خاصيت اكسيد كنندگي شديد با ديواره غشاء، DNA و پروتئين ميكروارگانيسم ها واكنش مي دهد و آنها را از بين مي برد. پس از طي مدت زماني پراكسيد تجزيه شده و تبديل به دو ماده مفيد يعني آب و اكسيژن مي شود. از كاربردهاي اين روش ميتوان به اتاق هاي تميز در صنايع داروسازي، بيمارستان ها، اتاق عمل، صنايع غذايي و دام و طيور و... اشاره كرد.

پس خوراند زيستي (بيوفيدبك) شيوه اي تكميل كننده و جايگزين براي دارو درماني است كه در آن فرد مي آموزد تا يك فعاليت بيولوژيكي ( اغلب ناخود آگاه و غير ارادي ) را با گرفتن يك فيدبك مناسب و آموزش هاي مربوطه،‌ تحت كنترل خويش در آورد به عبارتي فرد به خود تنظيمي برسد. اطلاعات بيولوژيك ابتدا اندازه گيري مي شود (بيو) و سپس به شخص بازخورد مي گردد (فيدبك). وقتي شخص از طريق حواس متفاوت اطلاعات را دريافت كرد، مي تواند آگاهانه آن را تغيير دهد. در اصل بيوفيدبك وضعيت سلامت و عملكرد فيزيكي ، به فرد قدرت استفاده از افكار براي كنترل بدن را مي دهد. اين روش داراي مزيت هاي بسياري است كه از آن جمله به: نياز نداشتن به دارو، ‌غير تهاجمي بودن،‌ نياز نداشتن به پزشك بعد از جلسه هاي آموزش، نبودن هيچ عامل خارجي و ... اشاره نمود. در سيستم طراحي شده، وضعيت تعادل فرد در صفحه فرونتال لحظه به لحظه اندازه گيري مي شود و سپس اين اطلاعات مورد پردازش قرار مي گيرد. بر اين اساس يكي از فيدبك هاي ديداري يا شنيداري به فرد ارائه مي شود و فرد بيمار ترغيب مي شود تا در راستاي بهبود وضعيت تعادل خود تلاش نمايد. به عبارت ديگر سيستم ساخته شده، اين قابليت را دارد كه متناسب با وضعيت تعادلي افراد در هنگام ايستادن بدون اتكاء، بيوفيدبك مناسب ديداري و شنيداري را جهت تصحيح و بهبود انجام عملكرد مذكور، به فرد ارائه دهد و به اين ترتيب موجبات بهبود عملكرد ايستادن را در بيمار فراهم آورد. به طور دقيق تر، طرح ارائه شده مبتني بر راهكاري غيرتهاجمي موجب توانبخشي حركتي در افرادي مي شود كه داراي عضلات سالم هستند اما به دليل نقصان تكامل يا آسيب به مناطق حركتي مغز، قادر به كنترل حركتي وضعيت بدني خود نمي باشند. از قبيل افرادي كه بر اثر سكته مغزي، آتاكسي و ... برخي از قابليتهاي حركتي خود را از دست داده اند.