سانتريفيوژ به دستگاهي گفته مي شود كه با سرعت زياد به دور خود چرخيده و با استفاده از نيروي گريز از مركز ايجاد شده جداسازي اجزاء مخلوط درون آن امكان پذير مي شود بدين ترتيب كه مواد چگال تر به انتهاي ظرف يا ظروف آن هدايت شده و از مواد با چگالي كمتر جداسازي مي شوند. اجزاي مختلف نمونه هاي مواد غذايي، شيميايي، خوني و ... را ميتوان با دستگاه سانتيفوژ از يكديگر جداسازي نمود. با توجه به سرعت هاي بالاي دوراني، موضوع بسياري مهمي كه همواره نقشي تعيين كننده در ساخت و همچنين به كارگيري سانتريفيوژ ها ايفا مي كند بحث ايجاد موازنه ( بالانسينگ) است. در فرايند ساخت، ايجاد بالانسينگ موضوع دور از دسترسي نبوده و قابل حل مي باشد. اما مشكل اصلي دستيابي به بالانس مناسب در هنگام استفاده از سانتريفيوژ است كه با توجه به تغيير مواد مورد استفاده در ظروف سانتريفيوژ، استفاده از تعداد زوج ظرف ها پيش بيني شده است كه تا حدودي اين مشكل را مرتفع مي سازد بدين صورت كه در هنگام كار سانتريفيوژ، در ظروف، از نمونه به يك حجم ريخته مي شود و فرايند سانتريفيوژ صورت مي پذيرد. اما اين موضوع خود داراي مشكلات و محدوديت هايي مي باشد كه نتيجه حاصله را تحت تاثير قرار داده و كاركرد سيستم را با مشكل مواجه مي كند. از جمله مشكلات، لزوم يكسان بودن دقيق حجم نمونه در ظروف است كه با توجه به چشمي بودن اين موضوع (در اغلب موارد) و بروز خطا در تنظيم آن توسط كاربر ، تامين دقت در يكسان بودن سخت و تا حدودي غير ممكن است. همچنين از جمله محدوديت ها، ناكافي بودن مقدار نمونه مورد سانتريفيوژ دربرخي مواقع است كه به مقدار لازم براي ظروف در دسترس نيست. گر چه در اين مواقع مي توان براي يك ظرف از آب استفاده كرد كه اين امر با توجه به تفاوت ماهيتي و فيزيكي با نمونه اصلي، فرايند بالانسينگ را مختل مي كند. اين موارد مي تواند باعث افزايش زمان و هزينه جداسازي شده و نتيجتا كاهش راندمان كاري سانتيفيوژ را در پي داشته باشد.