مايع يوني دماي اتاق ([TPPSPOTf])، به عنوان يك كاتاليزگر موثر و قابل بازيافت براي سنتز تك مرحله اي مشتقات پلي هيدرو كينولين ها با بهره عالي در دماي اتاق و در حلال آب به كار برده شد.

امروزه، جامعه با افزايش تقاضاي افراد براي توليد غذاهاي فراسودمند به دليل دارا بودن اثرات سلامت بخش مواجه است. در اين ميان، صنعت غذا نيز به دنبال توليد و استفاده از تركيبات فراسودمند در مواد غذايي مي باشد. بدين منظور، استفاده از هيدروكلوئيدهاي طبيعي در صنايع غذايي افزايش چشمگيري داشته است. ريحان هيدروكلوئيد طبيعي است كه موسيلاژ آن داراي تركيبات بي نظير پكتين و ليگنان مي باشد. صمغ دانه ريحان مي تواند شبكه ژلي قوي و قابل توجهي تشكيل دهد. همچنين، مي تواند در بافت، ويسكوزيته و خواص حسي ماده تاثيرات چشمگيري ايجاد نمايد. زيتون شامل تري گليسريدها و اسيد چرب مي باشد. وجود تركيبات فنوليك در زيتون باعث ايجاد خاصيت آنتي اكسيداني قوي شده است. هدف از اين تحقيق، توليد سس سالاد فراسودمند شامل خمير زيتون و صمغ دانه ريحان و ارزيابي خصوصيات رئولوژيكي و ارگانولپتيكي آن مي باشد. 34 درصد روغن سويا براي فرمول پايه استفاده شد. سپس غلظتهاي مختلفي از خمير زيتون، براي انتخاب بهترين فرمول مورد استفاده قرار گرفت. براي انتخاب بهترين فرمول، غلظت روغن سويا و خمير زيتون به ترتيب كاهش و افزايش يافت. براي سنجش هر چه بهتر عملكرد صمغ دانه ريحان از صمغ هاي زانتان (3/0 درصد) ، گوار (3/0 درصد) و ريحان (5/0 درصد) با نسبت هاي مختلف در فرمولاسيون سس سالاد استفاده شد. ميزان اسيديته، pH، پايداري، آزمون بافت، آزمون TBA، ويسكوزيته، آزمون بررسي رفتار جريان، آزمون نوساني و آزمون ارزيابي حسي در بازه هاي زماني روز توليد، 15، 30، 45 و60 روز پس از توليد مورد بررسي قرار گرفت. نهايتا فرمول20 درصد خمير زيتون و 14 درصد روغن سويا به عنوان ميزان بهينه در فرمولاسيون سس انتخاب شد. همچنين، با توجه به نتايج به دست آمده، استفاده از صمغ دانه ريحان به صورت تركيبي با صمغ زانتان يا گوار (50 درصد ريحان به علاوه 50 درصد زانتان يا گوار) در سس سالاد توصيه مي شود.

در پژوهش اختراعي فعلي با موضوع «سنتز نانوكپسولاسيون باكتري پروبيوتيك لاكتوباسيلوس اسيدوفيلوس با پوشش كيتوزان» بر روي ساخت نانوكپسول هاي حاوي مواد پروبيوتيكي كار شده است (كه در اينجا از يك نمونه باكتري پروبيوتيك به نام لاكتوباسيلوس اسيدوفيلوس استفاده شد). در سالهاي اخير تلاش هاي زيادي جهت تهيه نانوذرات زيست تخريب پذير به عنوان حاملي مناسب براي دارورساني به بافت هاي هدف صورت گرفته است. در اين ميان كيتوزان به عنوان پليمري زيست تخريب پذير در دارورساني كنترل شده شناخته شده است. در اين روش ابداعي نانوذرات پليمري كيتوزان حاوي باكتري پروبيوتيك با استفاده از روش ژل شدن يوني تهيه شد. پروبيوتيك ها به عنوان موادي با خاصيت دارويي، زماني كه در مواد غذايي به كار برده مي شوند، به وسيله ي تنظيم كردن سيستم ايمني، پايين آوردن كلسترول، بهبود تحمل لاكتوز و جلوگيري از بعضي سرطان ها، نقش درماني به عهده دارند. يكي از هدف هاي روش استفاده شده در اين تحقيق، بهبود شرايط زنده ماندن باكتري هاي پروبيوتيك كه به عنوان دارو در صنايع غذايي مطرح هستند، در شرايط شبيه سازي شده ي معده و روده مي باشد. بنابراين براي ارزيابي زنده ماندن بهتر در شرايط نامساعد معده و روده، باكتري هاي پروبيوتيك لاكتوباسيلوس اسيدوفيلوس PTCC 1643 به وسيله ي كيتوزان نانوكپسول شد و در محيط شبيه سازي معده و روده به مدت 30، 60، 90 و 120 دقيقه در 37 درجه سانتي گراد گرمخانه گذاري گرديد. نانوذرات كيتوزان بر اساس روش ژله اي شدن يوني تري پلي فسفات (TPP) و كيتوزان توليد شدند. براي اطلاع از نتيجه ي اين طرح، همه ي ذرات تهيه شده با قطر 120 تا 500 نانومتر و شكل كروي آنها به كمك ميكروسكوپ الكتروني ارزيابي شدند. نانوكپسولاسيون در سطح P <0.05 سبب كاهش مرگ باكتري هاي پروبيوتيك در محيط شبيه سازي معده و روده مي شوند. پس از گرمخانه گذاري به مدت 90 دقيقه در محيط شبيه سازي شده ي معده و 120 دقيقه در محيط مشابه شيره روده تعداد سلول هاي كپسولي زنده برابر Log CFU/g 3.2 بوده است؛ در حالي كه اين مقدار براي سلول هاي آزاد (بدون پوشش كيتوزان) در همان شرايط Log CFU/g 2.09 بوده است.

در اين اختراع فرايند حذف سولفيد هيدروژن از گاز طبيعي با استفاده از ميكروارگانيسم‌هاي ايزوله شده از چشمه آب گرم به صورت ناپيوسته انجام شده است. تركيبات محيط‌كشت به منظور رشد ميكروارگانيسم توسط نرم‌افزار DESIGN EXPERT بهينه‌سازي شد. اثر غلظت اوليه سولفيد هيدروژن (فشار گاز) و دما بر حذف سولفيد هيدروژن مورد بررسي قرار گرفت. غلظت‌هاي بهينه كلريدآمونيوم، تيوسولفات‌سديم، عصاره مخمر و فسفات براي رشد ميكروارگانيسم به ترتيب برابر با 65/0، 45/8 ،89/1 و 87/3 گرم بر ليتر به دست آمد. اثر تغييرات فشار از 1 تا 8/1 اتمسفر روي ميزان حذف سولفيد هيدروژن بررسي شد. نتايج نشان داد با افزايش فشار تا 4/1 اتمسفر، ميزان حذف سولفيد هيدروژن افزايش و سپس با افزايش بيشتر فشار تا 8/1 اتمسفر، ميزان حذف كاهش يافت. همچنين، دماهاي 25، 30، 35، 40 و 45 درجه سانتي گراد مورد آزمايش قرار گرفت. بيشترين رشد سلول و درنتيجه بيشترين حذف سولفيد هيدروژن در دماي 35 درجه سانتي گراد بدست آمده است. نتايج به دست آمده نشان داد كه باكتري‌هاي ايزوله شده از چشمه آب گرم توانايي تامين انرژي مورد نياز براي رشد سلول را از طريق اكسيداسيون تركيبات سولفيدي غيرآلي مانند سولفيد هيدروژن دارا مي‌باشند.