ايزولاتور اصطكاكي دوراني مقاوم كننده سازه ها در برابر زلزله وسيله اي براي جذب و اتلاف انرژي ورودي به سازه ناشي از زلزله و در نتيجه آسيب كمتر سازه در برابر زلزله مي باشد. ايزولاسيون ارتعاشات در زمينه مهندسي مكانيك و شاخه ارتعاشات قرار داد. ايزولاتورها از اتلاف انرژي بر مبناي اصطكاك دوراني استفاده مي كنند و مي توان آن ها را به جاي بادبندها در سازه مورد اتسافده قرار داد. در اثر وقوع زلزله بارهاي ديناميكي زيادي به سازه وارد مي شود كه مي تواند باعث خسارات جبران ناپذيري شود. از اين رو توجه به امر مقاوم سازي ساختمان ها بسيار ضروري به نظر مي رسد. يكي از مناسب ترين راه هاي مقاوم سازي سازه ها كاهش انرژي ورودي به سازه مي باشد. ايزولاتورهاي قديمي به دليل پيچيدگي هاي ساخت و در نتيجه هزينه هاي بالاي توليد آنها و همچنين اتلاف نه چندان زياد انرژي ورودي به سازه كمتر مورد توجه قرار گرفته اند. اما اين ايزولاتور داراي تكنولوژي بسيار ساده بوده و در نتيجه كم هزينه و اقتصادي مي باشد و همچنين به علت استفاده از اصطكاك دوراني براي اتلاف و جذب انرژي، مقدار بيشتري از انرژي ورودي به سازه را تلف مي كند و در نتيجه اسيب كمتري به سازه وارد مي شود. اين ايزولاتورها به جاي بادبندها و با در كنار آنها در سازه نصب مي شوند. اعمال بارهاي ناشي از زلزله به سازه باعث ايجاد تغيير مكان افقي تيرها شده و در نتيجه ي آن نيروي اصطكاك بين سطوح صفحات فولادي افزايش يافته و لايه هاي اصطكاكي در مقابل حركت از خود مقاومت نشان مي دهند. همين نيروي اصطكاك موجود در سطوح تماس باعث استهلاك انرژي مي شود. ميزان انرژي مستهلك شده توسط اين ايزولاتور متناسب با مقاومت اصطكاك لغزشي و چرخش نسبي بين صفحات ميراگر است.

ايزولاتور اصطكاكي - ويسكوالاستيك دوراني مقاوم كننده سازها ها در برابر زلزله وسيله اي براي جذب و اتلاف انرژي ورودي به سازه ناشي از زلزله و در نتيجه آسيب كمتر سازه در برابر زلزله مي باشد. ايزولاسيون ارتعاشات در زمينه مهندسي مكانيك و شاخه ارتعاشات قرار دارد. اين ايزولاتورها از اتلاف انرژي بر مبناي اصطكاك دوراني و اتلاف انرژي حرارتي توسط ماده ويسكوالاستيك استفاده مي كنند و مي توان آن ها را به جاي بادبندها در سازه مورد استفاده قرار داد. در اثر وقوع زلزله بارهاي ديناميكي زيادي به سازه وارد مي شود كه مي تواند باعث خسارات جبران ناپذيري شود. از اين رو توجه ه امر مقاوم سازي ساختمان ها بسيار ضروري به نظر مي رسد. يكي از مناسب ترين راه هاي مقاوم سازي سازه ها كاهش انرزي ورودي به سازه مي باشد. ايزولاتورهاي قديمي به دليل پيچيدگي هاي ساخت و در نتيجه هزينه هاي بالاي توليد آنها و همچنين اتلاف نه چندان زياد انرژي ورودي به سازه كمتر مورد توجه قرار گرفته اند اما اين ايزولاتور داراي تكنولوژي بسيار ساده بوده و در نتيجه كم هزينه و اقتصادي مي باشد و همچنين به علت استفاده از اصكاك دوراني و ماده ويسكوالاستيك براي اتلاف و جذب انرژ، مقدار بيشتري از انرژي ورودي به سازه را تلف مي كند و در نتيجه آسيب كمتري به سازه وارد مي شود. اين ايزولاتورها به جاي بادبندها و يا در كنار آنها در سازه نصب مي شوند. اعمال بارهاي ناشي از زلزله به سازه باعث ايجاد تغيير مكان افقي نيرها شده و در نتيجه ي آن نيروي اصطكاك بين سطوح صفحات فولادي افزايش يافته و ديسك هاي اصطكاكي و ماده ويسكوالاستيك در مقابل حركت از خود مقاومت نشان مي دهند، همين نيروي اصطكاك موجود در سطوح تماس و همچنين حركت لايه هاي ماده ميسكولاستيك نسبت به يكديگر باعث استهلاك انرژي مي شود. ميزان انرژي مستهلك شده، متناسب با مقاومت اصطكاكي لغزشي و چرخش نسبي بين صفحات ميراگر است و همچنين به جنس ماده ويسكوالاستيك و ميزان اتلاف انرژي حرارتي توسط آن نيز بستگي دارد.