همانطور كه بيان شد قطعات ريختگي همواره داراي يكسري عيوبي مي باشند كه باعث ضايعات (اسكرپ) شدن اين قطعات مي گردد و با مالي بسيار زيادي را به واحدهاي ريخته گري تحميل مي كنند. يكي از معايب روش ريخته گري عدم امكان خارج سازي هواي محبوس در داخل قالب مي باشد كه آنهم باعث محبوس مانده آلياژ در داخل مذاب پس از ذوبريزي و بروز حفرات گازي در قطعه نهائي مي گردد. و از طرف ديگر با توجه به اينكه ورود مذاب به قالب (مايه اي) و برخورد مواد قالب و ماهيچه و ساير ادوات درون قالب از قبيل چاپلت مبرد و ... با واكنش هائي همراه مي باشد كه باعث متصاعد شدن گاز در حجم وسيعي مي گردد كه در نهايت نيز به شكل حفرات گازي در قطعات ريختگي باقي مي ماند. از اين رو علي رغم اينكه تمهيدات فراواني نيز براي كاهش عيوب گازي صورت مي پذيرد ولي مك ها و حفرات گازي همواره متداول ترين نوع عيوب در قطعات ريختگي و از هر آلياژي به شمار مي رود. حال در اختراع حاضر با استفاده از عمليات مكش (وكيوم) درست قبل و در حين ذوبريزي نسبت به خارج سازي گازهاي محبوس و حاصل از واكنشهاي مختلف در طول ريخته گري اقدام گرديد براي اين منظور در ابتدا نيروي مكشي با استفاده از دمش هواي فشرده تامين گرديد كه شرح مفصل ان در بخش توصيف اختراع ارائه شده و انشااله با حمايت دست اندركاران مي توان از دستگاههاي وكيوم موجود در بازار و پمپ هاي خلا براحتي براي اين كار استفاده به عمل آورد. دستگاه ساخته شده در اين اختراع داراي كانالي براي فرو بردن در داخل قالب و در درون مجزائي كه در حين قالبگيري در قالب ايجاد شده است مي باشد و از اين دستگاه در هر دوي ريخته گري آلياژهاي آهني براي چدن ريزي و غير آهني براي آلومينيوم ريزي استفاده به عمل آمد كه با موفقيت هاي صد در صدي همراه مي بود و براي اولين بار توانستيم از نيروي مكش در عمليات ريخته گري بهره مند گرديدم لذا در صدد هستيم با حمايت ارگانهاي مرتبط روش نويني را در ريخته گري با اين قابليت معرفي نموده و به ثبت برسانيم.