در حال حاضر محصولات حاصل از تخريب پليمرهاي زيست تخريب پذير مورد استفاده در كاشتني ها، پس از طي زمان مناسب به دليل اندازه نامناسب منجر به ايجاد برخي عوارض جانبي روي بافت ها و حتي ارگانهاي بدن مي گردند. لذا هدف از اجراي اين پروژه، تهيه يك بستر زيست تخريب پذير مناسب، بررسي اثر ريز ساختار بر سرعت زيست تخريب پذيري آن و بررسي رشد سلول روي بستر تهيه شده، مي باشد. در اين پروژه از پليمرهاي زيست تخريب پذير و زيست سازگار پلي لاكتيك اسيد و پلي كاپرولاكتون براي ساخت داربست استفاده شد. و آزمايش هاي مختلف مربوط به داربست ايده آل و مناسب ، بر روي نمونه ها انجام شد و نتايج نشان داد كه نمونه هاي توليدي با استفاده از اين روش جديد، علاوه بر اينكه وِيژگي هاي مناسب داربست ايده آل را دارا هستند، مزيت هايي را نيز نسبت به روش هاي پيشين دارند. نو بودن اين روش و داشتن تمام ويژگي هاي داربست ايده آل مهمترين ويژگي اين طرح است.

براي سنتز اين پلي يورتان الاستومري ابتدا الياف PET را به اندازه هاي حدود 5 سانتي متر مي بريم سپس در استون به مدت 3 ساعت در رفلاكس قرار مي دهيم. بعد از تميز شدن الياف با استفاده از اتانول آمين الياف را دپليمره مي كنيم و بعد از صاف كردن و كريستاله كردن آن را در آون در دماي 90 درجه قرار مي دهيم سپس بلورهاي سفيد بدست آمده را براي سنتز پلي يورتان الاستومري بكار مي بريم. و براي اين كار دي ايزوسيانات را با پلي ال وارد واكنش مي كنيم و سپس پيش پليمر بدست آمده را با بيس هيدركسي اتيلن ترفتلات آمين وارد واكنش مي كنيم. و بعد از ويسكوز شدن مخلوط آن را قالب گيري مي كنيم و در آون پخت مي كنيم در زير مراحل مختلف سنتز مشاهده مي شود.

افزودني سنتز شده داراي حلقه ي آروماتيك و عناصر فسفر و نيتروژن در ساختار آن مي باشد و فسفر و نيتروژن چون داراي اثر هم نيروافزايي مي باشند. بنابارين مي تواند به عنوان يك افزودني دير سوز كننده ي بسيار مناسب بكار برده شود. افزودني ها اين مزيت را دارا مي باشند كه مي توان براي اكثر پليمرها استفاده كرد. اين نوع افزودني دير سوز كننده ها باعث ايجاد سيستم intumescent مي شوند و سيستم هاي intumescent به خاطر عمل كردن در فاز جامد، گازهاي سمي توليد نمي كنند و براي محيط زيست مضر نمي باشند. مواد اصلي براي سنتز اين زنجير افزاينده اتانول آمين و يك تركيب فسفر دار حاوي گروههاي ترك كننده مي باشد در شكل زير طرح كلي سنتز افزودني دير سوز كننده آمده است.

پلي يورتان ها دير سوز به دو بخش تقسيم مي شوند 1- دير سوزهايintumescent 2- دير سوز هاي non intumescent چون سيستم هاي non intumescent براي محيط زيست مضر مي باشند بنابراين تحقيقات اخير براي توليد سيستم ها intumescent صورت گرفته. در اين اختراع نيز پلي يورتان دير سوز intumescent سنتز شده است. و براي سنتز اين پلي يورتان به اين صورت عمل شد از واكنش تك مرحله اي براي سنتز استفاده شد و تمامي مواد اوليه و افزودني در يك مرحله وارد راكتورشدند. بعد از اتمام واكنش، مخلوط در قالب تفلوني قالب گيري شد و در آون در دماي 70 درجه ي سانتي گراد پخت شد. چون افزودني سنتزي در ساختمان خودحاوي حلقه ي آروماتيكي و فسفر مي باشد بنابراين خواص دير سوز كنندگي از خود نشان مي دهد . تركيب درصدهاي مختلف آن نيز بيشتر به رنگ زرد مي باشد در زير نيز تست سوختن پلي يورتان مشاهده مي شود.

وجود نانو ذره و كلر در ساختار چسب پلي يورتاني سنتز شده به ترتيب باعث افزايش مدول و دير سوز شدن پلي يورتان نانو كامپوزيت مي شود. روش سنتزبه اين گونه است كه ابتدا نانو ذرات را در پلي ال ديسپرس كرده سپس اين مخلوطبه دي ايزوسيانات اضافه مي شود و واكنش به مدت 1 ساعت انجاممي شود سپس زنجيرافزاينده دي ال كلره به مخلوط اضافه مي شود و مخلوط تا ويسكوز شدن به هم زده مي شود. بعد از اين مرحله پلي يورتان دير سوز نانو كامپوزيت براي قالب گيري آماده مي شود. در ير نمونه اي از تست تنساپل نانو كامپوزيت مشاهده مي شود. نانو كامپوزيت ها به علت دار بودن خواص مكانيكي خوب مي توانند به عنوان روكش و تسمه بكار برده شوند.

دي ال ها به خاطر دارا بودن گروه هاي هيدروكسي در ساختارشان مي توانند به عنوان مونومر در زنجير برخي از پليمرها كه به روش تراكمي سنتز مي شوند، (مانند پلي يورتان ها، اپوكسيدها و ...) بكار گرفته شوند. دي ا سنتزي در ساختارش فسفر وجود دارد. وجود عناصري مثل فسفر در ساختار يك مولكول منجر به توليد مواد ديرسوز كننده مي شود. اين نوع دير سوز كننده ها باعث ايجاد سيستم هاي intumescent مي شوند و سيستم هاي intumescent به خاطر عمل كردن در فاز جامد، گازهاي سمي توليد نمي كنند و براي محيط زيست مضر نمي باشند. مواد اصلي براي سنتز اين دي الْ اتيلن گليكول و يك تركيب فسفردار حاوي گروه هاي ترك كننده مي باشد. و در شكل زير مي توانيد طرح كلي سنتز دي ال را ببينيد.

پلي يورتان ها ديرسوز به دو بخش تقسيم مي شوند: 1- ديرسوزهاي intumescent 2 ديرسوزهاي non intumescent. چون سيستم هاي non intumescent براي محيط زيست مضر مي باشند بنابراين تحقيقات اخير براي توليد سيستم ها intumescent صورت گرفته. در اين اختراع نيز پلي يورتان ديرسوز intumescent سنتز شده است. و براي سنتز اين پلي يورتان به اين صورت عمل شد كه ابتدا يك زنجير افزاينده ي فسفره سنتز شد و به پيش پليمر به دست آمده از واكنش دي ايزوسيانات هاي مختلف با پلي ال اضافه شد. بعد از اتمام واكنشْ مخلوط در قالب تفلوني قالب گيري شد و در آون در دماي 70 درجه ي سانتي گراد پخت شد. چون پلي يورتان سنتزي در ساختمان خود حاوي حلقه ي آروماتيكي و فسفر مي باشد، بنابراين خواص ديرسوزكنندگي از خود نشان مي دهد. تركيب درصدهاي مختلف آن نيز بيشتر به رنگ زرد تا قهوه اي مي باشد. در زير نيز تست سوختن پلي يورتان مشاهده مي شود.

زنجير افزاينده ها به خاطر دارا بودن دو گروه واكنش پذير در ساختارشان مي توانند به عنوان مونومر در ساختار برخي از پليمرهايي كه به روش تراكمي سنتز مي شوند، مانند پلي يورتان ها، اپوكسيدها و ... به كار گرفته شوند. زنجير افزاينده ي سنتز شده زنجير افزاينده اي است كه در ساختارش فسفر و نيتروژن وجود دارد. وجود عناصري مثل فسر و نيتروژن در ساختار يك مولكول منجر به توليد مواد ديرسوز كننده مي شود. اين نوع ديرسوزكننده ها باعث ايجاد سيستم هاي intumescent مي شوند و سيستم هاي intumescent به خاطر عمل كردن در فاز جامد، گازهاي سمي توليد نمي كنند و براي محيط زيست مضر نمي باشند. مواد اصلي براي سنتز اين زنجير افزاينده اتانول آمين و يك تركيب فسفردار حاوي گروه هاي ترك كننده مي باشد. در شكل زير طر كلي سنتز زنجير افزاينده آمده است.

وجود نانو ذره و كلر در ساختار چسب پلي يورتاني سنتز شده به ترتيب باعث افزايش مدول و ديرسور شدن چسب مي شود. بالا بودن نسبت گروه هاي ايزوسياناتي نسبت به گروه هاي هيدروكسيلي و وجود عامل شبكه سازمنجر به شبكه اي شدن چسب مي شود. همچنين شبكه اي شدن چسب نيز باعث افزايش مقاومت چسب در برابر اكثر حلالهاي آلي مي شود. روش سنتز به اين گونه است كه ابتدا نانو ذرات را در پلي ال ديسپرس كرده سپس اين مخلوط به دي ايزوسيانات و كاتاليست اضافه مي شود و واكنش به مدت 1 ساعت انجام مي شود. (نسبت 1/6= NCO بر روي OH مي باشد). سپس زنجير افزاينده (دي ال كلره) به همراه عامل شبكه ساز به مخلوط اضافه مي شود و مخلوط تا ويسكوز شدن به هم زده مي شود. بعد از اين مرحله چسب به دست آمده براي چسباندن شيشه به همديگر آماده مي باشد. پس از چسباندن شيشه ها، مجموعه به مدت يك ساعت در دماي 70 درجه سانتي گراد قرار داده مي شود. سپس به مدت سه روز در دماي محيط قرار داده مي شود تا با رطوبت موجود در هوا پخت شود. تست تناسيل چسب سنتزي در زير مشاهده مي شود.