آسيب تاندون و ليگامنت از جمله آسيب¬هاي بسيار شايع است. بيش از 800،000 نفر در هر سال به دنبال آسيب تاندون، رباط يا كپسول مفصلي به مراقبت¬هاي پزشكي نياز پيدا مي¬كنند. تاندون و رباط به دليل خونرساني كم و همچنين سلول كم در بافت خود قدرت ترميم ضعيفي دارند. روش معمول درمان آن¬ها به خصوص در آسيب شايع رباط صليبي قدامي جراحي است. با توجه به عوارض همراه با جراحي و نياز به برداشتن بافت پيوندي از ساير نقاط بدن اين روش با نارضايتي¬هايي همراه است. مهندسي بافت رويكرد نويني در ترميم اينگونه آسيب¬ها است. براي حفظ عملكرد بافت آسيب ديده دانستن نكاتي از جمله، فيزيولوژي طبيعي و عملكرد تاندون و رباط، ارتباط بين ساختار-عملكرد و ويزگي¬هاي مكانيكي رباط و تاندون ضروري هستند. در مهندسي بافت، داربست نقش به سزايي را در هدايت و حمايت عملكرد و حداكثر رشد سلول¬ها بر عهده دارد. داربست نانوفيبري الكتروريسي شده به دليل سطح زياد و مجموعه¬اي از منافذ سه بعدي مرتبط با يكديگر مي¬تواند به عنوان يك داربست مهندسي بافت ايده¬آل، چسبندگي و تكثير سلولي را فراهم سازد. از طرفي طراحي داربست مناسب براي اين بافت نيازمند در نظر گرفتن مقاومت مكانيكي مناسب است. جايگذاري موفقيت آميز اين بافت مديون تقليد مناسب از بافت طبيعي است تا انتظارات مد نظر برطرف شوند. استفاده از ابريشم بافته شده به عنوان داربست حمايتي، مقاومت مكانيكي مورد نياز براي هدف ترميم تاندون را فراهم خواهد ساخت. ابريشم، پروتئين فيبروزي است كه توسط كرم ابريشم ريسندگي مي¬شود و داراي پايداري گرمايي، انعطاف پذيري و قابليت حل شدن در بيشتر حلال¬هاي آبي و آلي مثل اسيدها است. در مطالعه پيش¬رو به منظور دست¬يابي به ويزگي¬هاي مطلوب زيستي و مكانيكي، محلول تركيبي از كلاژن- پلي¬يورتان بر روي داربست ابريشمي بافته شده الكتروريسي شده است به اين ترتيب كه ابريشم پس از صمغ¬زدايي به صورت لوله¬اي توخالي بافته شده تا حمايت مكانيكي داربست را تامين كند از طرفي پوشش كلاژن-پلي¬يورتان به عنوان تركيب بهبود دهنده سطحي بر روي داربست الكتروريسي شده¬اند. هدف از به كار¬گيري پلي¬يورتان در تركيب با كلاژن، افزايش دهنده ارتياط بين كلاژن و ابريشم بوده است.

چالش اصلي در درمان زخم‌هاي سوختگي، حذف بافت مرده از روي زخم است. زيرا باقي ماندن سلول‌هاي مرده منجر به ايجاد اسكار، عفونت و تأخير در بهبودي مي‌شود. يكي از مسيرهاي مورد بررسي، حذف بافت مرده با روش غيرتهاجمي و بدون نياز به عمل جراحي است. در اين راستا در مطالعه‌اي از آنزيم كلاژناز استفاده شده است كه بافت منطقه زخم را يه طور كامل حذف مي‌كند. اما راهبرد ايده‌آل حذف سلول‌هاي مرده به صورت انتخابي است. به نحوي كه با كمترين ميزان آسيب، تنها بافت صدمه ديده حذف شود و نياز به پيوند تا حدي مرتفع ‌شود؛ اسكار بر جاي نگذارد و خطر عفونت را كاهش دهد. آنزيم اكتينيدين از ميوه كيوي به دست مي‌آيد و با هضم رشته‌هاي كلاژن آسيب‌ديده، مي‌تواند به صورت تدريجي بافت مرده را به صورت انتخابي حذف كند. در مرحله بعد مي‌توان تأثير آنزيم را با استفاده از نانوالياف پليمري افزايش داد. در نتيجه نانوالياف بر پايه كيتوزان به عنوان يك پليمر طبيعي با خاصيت ضد ميكربي، به همراه آنزيم اكتينيدين پوشش‌هايي را به وجود مي‌آورند كه مي‌توانند با ساختار نانوليفي خود محيط مناسبي جهت ترميم سريع‌تر زخم فراهم كنند.