هدف اين پژوهش،سنتز ريزترين ذرات پارامغناطيسي ممكن و امكان پذير بودن استفاده از فرآيند ترسيب ضد حلال فوق بحراني در بررسي اثر آن بر روي اندازه ذرات مغناطيسي پوشش يافته با پليمر مي باشد. نانو ذرات پارامغناطيس كاربردهاي فراواني در صنايع مختلف به خصوص دارورساني هوشمند دارند، چرا كه با كمك ميدان مغناطيسي ميتوان اين ذرات را به ناحيه ي خاصي در بدن رساند و با پوشش دهي پليمري آنها ميتوان دارو درون آن تزريق كرد و با توجه به تجزيه تدريجي پليمر در بدن، دارو نيز به تدريج و با غلظت مشخص در بدن آزاد مي شود. براي توليد نانو ذرات مغناطيسي، از روش ترسيب استفاده و پارامترهاي موثر بر اندازه ذرات بررسي شد. براي ايجاد پوشش پليمري از سيال فوق بحراني به عنوان ضد حلال استفاده گرديد. اثر پارامترهاي مختلف مانند دما، pH و افزودن سورفكتانت در سنتز نانوذرات مغناطيسي و اثر دما، فشار و درصد وزني پليمر در فرآيند پوشش دهي مورد بررسي قرار گرفتند. در نهايت در شرايط بهينه سنتز ذرات و پوشش دهي، ذرات 1/1نانومتري ذرات مغناطيسي در دماي 70درجه سلسيوس، pH بين 5/5 و 7 و بدون عامل فعال سطحي سنتز شد. همچنين ذرات مگنتايت با پوشش كايتوسان در اندازه 3/2 نانومتر در فشار80 بار، دماي 80 درجه سلسيوس و 5 درصد وزني پليمر توليد گرديد.