محلول حاوي پروبيوتيك با زمينه پزشكي، براي حل مشكل كاهش سرعت روند بهبود زخم در بيماران ديابتي طراحي شده است. محلول حاوي كشت 24 ساعته پروبيوتيك( گونه لاكتوباسيلوس) مي باشد. در طب سنتي از ماست براي زخم هاي سوختگي استفاده مي شود. متابوليت¬هاي حاصل از پروبيوتيك¬ها از جمله پپتيدها و اگزوپلي ساكاريدها و اجزاي ديواره سلولي آنها را عامل اصلي سلامت¬زايي اين ميكروارگانيسم¬ها مي¬دانند. از كشت ساعته 24و تازه پروبيوتيك مورد نظراستفاده مي¬شود به اين صورت كه بعد از 24 ساعت رقت نيم مك فارلند (108) از باكتري مورد نظر تهيه و محلول مورد نظرساخته شد. يافته¬هاي بافت شناسي اين مطالعه در سطح حيوان آزمايشگاهي بيانگر تاثير مثبت محلول حاوي پروبيوتيك(گونه لاكتوباسيلوس ) بر روند بهبود زخم در حيوان آزمايشگاهي و كاهش معني¬دار در اندازه زخم نسبت به گروه كنترل سالم و ديابتي گرديد.

توليد رنگدانه توسط ميكروارگانيسم ها نسبت به منابع ديگر بسيار اهميت دارد، زيرا ميكروارگانيسم ها با رشد سريع ، بازدهي بالاتر و استخراج راحت تر مزاياي بيشتري دارند. بسياري از رنگدانه هايي كه در صنايع مختلف از جمله مواد رنگي ،آرايشي و دارويي استفاده مي شوند داراي تاثيرات مضرر متعددي هستند. به منظور مقابله با اين تاثيرات مضر توليد رنگدانه از منابع طبيعي امري مهم به نظر مي رسدكه در اختراع حاضر از رنگدانه استخراج شده از ميكروارگانيسم ها جهت توليد رنگ صنعتي استفاده گرديده است.

روش انتشار چاهك آگار، به‌طور گسترده به‌منظور ارزيابي فعاليت ضد ميكروبي محلولها استفاده مي‌شود. در اين روش، سوسپانسيون ميكروبي در تمام سطح پليت حاوي محيطكشت، به‌طور يكنواخت پخش ميشود. سپس چاهكهايي در شرايط استريل با پانچ ايجاد و مقدار مشخصي از محلول مجهول در چاهك ايجادشده اضافه ميشود. بعد از انكوباسيون 18ساعته پليت، با اندازهگيري قطر هاله ايجادشده، خاصيت ضد ميكروبي محلول مجهول بررسي ميشود. پليت طراحيشده محدوديتهاي اين روش از جمله زمانبر بودن، هزينهبر بودن، امكان بروز خطا و آلودگي را رفع كردهاست. در پليت حاضر، ستونهايي طراحي شدهاست كه خود از يك بخش فوقاني با انتهاي بسته و يك قسمت تحتاني شياردار تشكيل شده كه با كف پليت اتصال دارد. بعد از ريختن محيطكشت مذاب در پليت و بعد از سفت شدن آن، با كشيدن بخش فوقاني ستون با پنس، چاهكي با كفي عايقشده فراهم ميشود كه آماده ريختن محلول مورد آزمايش است. در بخش فوقاني ستون نشانگرهايي تعبيه شدهاست كه هنگام برداشتن بخش فوقاني، در چاهك ايجادشده، محدودهاي مشخص را براي ريختن مقدار مشخصي از محلول فراهم ميكند.