افزايش مصرف سوخت‌هاي فسيلي، ايجاد آلودگي و گرمايش زمين در دهه‌هاي اخير به حد بحراني خود رسيده است. سوخت‌هاي فسيلي رو به اتمام هستند و اين امر سبب نگراني‌هايي در جوامع بشري جهت تأمين انرژي جهان شده است.توليد انرژي از منابع تجديدپذير نظير آب، باد، زيست‌توده و نور خورشيد بهترين گزينه براي جايگزيني سوخت‌هاي فسيلي هستند. اما در اين ميان انرژي خورشيدي به‌عنوان پاك‌ترين و در دسترس¬ترين انرژي تجديدپذير جهت توليد الكتريسيته است. سلول‌هاي خورشيدي در نسل‌هاي مختلف توليد و توسعه‌يافته‌اند كه هر يك در نوبه خود داراي مزايا و معايب هستند. سلول‌هاي خورشيدي سيليكوني اولين دسته از سلول‌هاي خورشيدي هستند كه به‌صورت تجاري استفاده مي‌شوند اما هزينه بالا توليد، فرآيند توليد بسيار پيچيده، وزن زياد و ... باعث شد تا علاقه به سمت سلول‌هاي خورشيدي پليمري افزايش يابد. اين سلول‌ها با هزينه كم، مواد اوليه در دسترس، قابليت انعطاف پنل¬ها، فرايند كردن به‌صورت محلول و همچنين لايه نشاني به‌صورت پيوسته قابل تهيه هستند. در اين طرح اختراعي با طراحي و سنتز پليمرهاي باقابليت كاربرد در لايه فعال سلول‌هاي خورشيدي سعي شد در بهبود عملكرد، جذب بهينه‌تر انرژي خورشيدي و افزايش بازده سلول‌هاي خورشيدي گامي برداشته شود. در اين طرح ابتدا مونومر كانژوگه با بازده و خلوص بالا به روش شيمي سبز (سابيدن) تهيه شد كه در اين روش حلال واكنش حذف شد كه در نتيجه آلودگي و سميت ناشي از استفاده از حلال‌ها را به همراه نداشت و همچنين قيمت تمام‌شده سنتز مونومر پايين آمد. سپس مونومر به روش كوپلينگ سوزوكي به پليمر تبديل شد. پس از شناسايي مونومر و پليمر توسط تكنيك‌هاي FT-IR و NMR ، خصوصيات نوري و حرارتي پليمر توسط UV-Vis، ولتامتري چرخه‌اي و تجزيه گرمايي وزن سنجي (TGA) ، بررسي و مطالعه شد و پس از اطمينان از باند گپ مناسب پليمر درنهايت از پليمر در لايه فعال سلول خورشيدي استفاده شد و سلول تحت شبيه‌ساز خورشيدي قرار گرفت و ولتاژ مدار باز و جريان مدار كوتاه از سلول گرفته شد كه داده‌ها، عملكرد مناسب سلول‌هاي خورشيدي ساخته‌شده را نشان داد. در زمينه اندازه‌گيري قطر نانولايه‌هاي، لايه نشاني شده ، روشي بسيار آسان و راحت دست پيدا كرديم كه در تصويربرداري از نانولايه¬ها، لايه‌ها كاملا به‌صورت پلكاني ديده شوند بدون اينكه نمونه تخريب شود و مورفولوژي آن از بين برود.

دراين اختراع از روش الكتروريسي براي ساخت داربست هاي زيستي از جنس نانو كامپوزيت هاي پلي وينيل الكل/ پلي وينيل پيروليدون/ زئوليت استفاده گرديد، محلول هاي با غلظت ها و ويسكوزيته مناسب در نسبت هاي مختلف از اين دو پليمر تهيه والكتروريسي گرديد. يكي از معايب پلي وينيل الكل و پلي وينيل پيروليدون آبدوستي بالاي آن ها مي باشد براي رفع اين مشكل اقدام به شبكه اي كردن نانو الياف در حضور نمك پتاسيم پراكسي دي سولفات (K2S2O8 )نموديم. همچنين براي كاهش قطر و بالابردن خواص آنتي باكتريايي نانوالياف به مخلوط هاي با نسبت هاي مختلف نانو ذرات ز ئوليت اضافه نموديم. نوآوري اختراع مذكور، شبكه اي كردن نانو الياف پلي وينيل الكل/پلي وينيل پيروليدون در حضورK2S2O8 جهت آبگريزي نانو الياف و افزودن نانو ذرات زئوليت به مخلوط ها و توليد نانو الياف به روش الكتروريسي مي باشد. كه اين نانوالياف در زمينه هاي مهندسي بافت استخوان كاربرد دارد.