يكي از مهم ترين مشكلاتي كه در زمينه افزايش ماندگاري ميوه ها و سبزيجات و بخصوص محصولاتي كه به ديگر كشورها صادر مي شود وجود دارد اين است كه ميوه ها پس از برداشت همچنان به حيات شان ادامه مي دهند و در اثر فرآيند تنفس در بافت گياه و واكنش اكسيژن با بافت داخلي ميوه، مواد قندي و مواد جامد مصرف مي شود. به همين دليل ميوه ها و سبزيجات در طولاني مدت رنگ و بوي طبيعي خود را از دست مي دهند همچنين عوامل بيماري¬زا نظير قارچها و باكتريها هم شروع به فعاليت كرده وفرايند تخريب ميوه ها را تسريع ميكنند. از اين رو استفاده از راهكارهايي براي به تاخير انداختن فرآيند فساد ميوه ها و سبزيجات و افزايش ماندگاري آنها بسيار مورد توجه قرار گرفته است. از طرفي ديگر مواد بسته بندي پليمري كه كاربد گسترده اي در صنعت بسته بندي دارند غير قابل تجزيه و غير قابل برگشت به محيط زيست هستند(2،3). و به همين دليل از مهمترين آلاينده هاي طبيعت محسوب مي¬شوند. لذا توليد فيلمهاي تجزيه پذير و جايگزين كردن آنها به جاي پليمر هاي سنتزي راه حل مناسبي براي به حداقل رساندن آثار نامطلوب و زيان¬آور زباله هاي حاصل از مواد سنتزي است(2،6). فيلمهاي خوراكي ، لايه نازكي از مواد طبيعي هستند كه سطح مواد غذايي را در بر ميگيرند و به صورت محافظ عمل ميكنند و به اين ترتيب از بروز تغيرات نامطلوب در طعم ، بافت و خواص ظاهري مواد غذايي جلوگيري ميكنند(2،6،7). اين اختراع بيان ميدارد كه توانسته است از پوست مركبات به عنوان يه ماده¬ي طبيعي و تجزيه پذير به عنوان ضايعات دور ريختني كارخانه جات در تهيه يك پوشش پليمري محافظ در سطح ميوه ه¬ها استفاده كند و بقاي انبارداري آنها را افزايش دهد. ضمن اين كه اين پوشش پليمري بسيار كم هزينه به راحتي با آب شسته شده و قابل تجزيه در محيط زيست مي-باشد در نتيجه سبب آلودگي محيط نيز نمي¬شود.