جهت انتخاب ماده تغيير فاز مورد استفاده در اين اختراع، تحقيق جامعي بر انواع مواد تغيير فاز و ويژگي¬هاي هر يك از جمله دماهاي كريستاليزاسيون و ذوب آنها انجام گرفت. نتايج نشان داد كه موم¬هاي پارافيني عمده¬ترين گروه مواد تغيير فاز مورد استفاده در منسوجات را تشكيل مي¬دهند. اين مواد ارزان قيمت بوده و محدوده وسيعي از دماهاي ذوب را شامل مي¬شوند؛ به همين علت مي¬توان از ميان آنها موادي را كه قادر به تنظيم دماي بدن انسان هستند انتخاب نمود. همچنين اين مواد از نظر شيميايي پايدار و غير سمي هستند. با انتخاب يك موم پارافيني با دماهاي كريستاليزاسيون و ذوب مناسب، مي¬توان به دماي مورد نظر كه در آن گرمايش يا سرمايش آغاز مي¬گردد دست يافت و بدين صورت پوست بدن در يك محدوده دمايي (دماي آسايش) باقي مي¬ماند [3]. موم¬هاي پارافيني با دماهاي تغيير فاز در محدوده دماي بدن انسان عبارتند از ايكوزان، نونادكان، اوكتادكان، هپتادكان و هگزادكان. در ميان اين مواد، دماي ذوب و كريستاليزاسيون اكتادكان (C18H38) به ترتيب برابر با 28 و °C 25 و در محدوده آسايش انسان گزارش شده است. اين بدان معني است كه ماده تغيير فاز اكتادكان توسط حرارت بدن انسان به حالت مذاب در مي¬آيد. بالا بودن گرماي نهان اكتادكان (kJ/kg 242) يكي از مزاياي اين ماده است كه استفاده از آن را در زمينه ذخيره گرما ممكن مي¬سازد. همچنين اين ماده در مقياس تجاري در دسترس مي¬باشد بنا بر مطالب ياد شده، اكتادكان به عنوان ماده تغيير فاز در اين پژوهش به كار رفت. براي ميكروكپسولاسيون اكتادكان در اين ختراع از روش تبخير حلال استفاده شد زيرا اين روش ساده، سريع و مقرون به صرفه است [4]. سادگي افزايش مقياس اين روش به همراه بالا بودن كارايي ميكروكپسولاسيون از ديگر مزاياي اين روش مي¬باشد [5]. همچنين روش تبخير حلال نيازي به دماي بالا يا عوامل تغيير فاز ندارد و طي آن، ذراتي با اندازه¬اي در محدوده نانومتر تا ميكرومتر قابل دستيابي است. با وجود مزاياي ياد شده، جهت انجام كپسولاسيون با بازده بالا لازم است مواد كپسولاسيون و شرايط مختلف فرآيند با دقت انتخاب شوند. بنابراين در اين پژوهش متغيرهاي مختلفي براي فرآيند كپسولاسيون در نظر گرفته شده و اثر هر يك بر ويژگي¬هاي ميكروكپسول¬هاي نهايي بررسي شد. در نهايت به منظور بررسي قابليت استفاده از ميكروكپسول هاي حاصل از اين پژوهش در زمينه منسوجات تعديل دما، يك نمونه منسوج توسط اين ذرات پوشش داده شده و ويژگي¬هاي آن مورد بررسي قرار گرفت.

در اين اختراع، نانوساختارهاي نيتريد گاليم با استفاده از فرايند رسوب گذاري شيميايي از فاز بخار با كمك از پلاسما (PECVD) بر روي زيرلايه‌هاي سيليكون و كوارتز سنتز و لايه نشاني شد. براي دست يابي به خواص مطلوب اپتيكي و مي‌بايست آلودگي و ناخالصي حداقل مقدار باشد. به همين دليل قبل از عمليات لايه نشاني، زيرلايه‌ي سيليكون به روش RCA وكوارتز با استون تميز شدند و محفظه لوله كوارتز نيز با تركيب گازي مناسب از نيتروژن، هيدروژن و آرگون مورد عمليات پلاسمايي قرار گرفت. براي سنتز نانوساختار از فلز خالص گاليم و پلاسماي نيتروژن استفاده شد. براي فرايند احيا، گاز هيدروژن مورد استفاده قرار گرفت. از گاز آرگون نيز به عنوان گاز حامل اتم فلز گاليم استفاده شد. در اين فرايند بعد از ايجاد پلاسما انتظار مي رود كه مواد اوليه موجود در محفظه تجزيه شده و يون هاي موردنظر بعد از واكنش و ايجاد تركيب نيتريد گاليم بر روي كاتد (كه محل قرارگيري زير لايه مي باشد) قرار گيرند. با گذشت زمان مشخص انتظار مي‌رود نانوساختارهاي نيتريد گاليم روي زير لايه‌ها تشكيل شود. در اين اختراع زمان فرايند تميزكاري حداكثر تا يك ساعت، زمان ايجاد نانوساختار بين 0/5 تا 5 ساعت مي باشد. همچنين چرخه كار اعمال شده بين 20 تا 80 درصد، دماي لايه نشاني بين 450 تا 800 درجه سانتيگراد، فركانس بين 6 تا 12 كيلوهرتز، فشار كل 0/01 تا 10 تور، نسبت گاز نيتروژن به كل از 0/5 تا 0/98، سرعت گرم شدن كوره از 5 تا 60 درجه سانتيگراد بر دقيقه مي باشد. در نهايت اندازه دانه بندي نانوذرات بدست آمده بين 20 تا 98 نانومتر و قطر نانوسيم ها از 2 تا 60 نانومتر است.