اين اختراع به ادعاي "محلول گياهي كنترل كننده جوانه زني سيب زميني" اختصاص دارد. اين اختراع به حوزه كشاورزي و تكنولوژي نگهداري محصولات كشاورزي مربوط ميشود. سيبزميني محصولي استراتژيك است كه نگهداري مناسب آن براي تنظيم بازار است. حدود 25 درصد محصول توليدي طي دوره نگهداري آسيب ديده يا فساد مي شود. جوانه‌زني از علل عمده آن است. گرچه كلروپروفام و پرتودهي قادر به كنترل جوانه زني سيبزميني در انبارها است اما بروز برخي مشكلات كيفي در سيب‌زميني و اقبال روزافزون به مصرف غذاهاي ارگانيك، كاربرد اين روشها را با چالش مواجه كرده است. در پاسخ به اين نياز، محلولي گياهي بر پايه اسانسهاي مونوترپني گياهان معطر، آب و حلالهاي آلي حمل كننده آنها ساخته شده است كه مصرف آنها در فواصل و مقادير منظم، ميتواند جوانه زني سيب زميني را به شكل برگشت پذير به تاخير اندازد. اين تركيب حاوي عصاره خشك شده نعنا ( 40 %) و گشنيز (20 %) ، رازيانه (12 % ) و زيره سياه ( 28 %) است: تركيب توليدي فوق در نهايت حاوي 375/2 درصد مواد موثره آلي مونوترپني، استري و كتوني با نسبت نركيب زير است كه از طريق آزمايشات كروماتوگرافي تعيين شده است: «آلفا-لينالول» (33 %)، «آنتول، فنكون، استراگول، و متيل كاويكول» (جمعاً 25 %) «ژرانيول» (5/3 %)، «استات ژرانيل» (1/4 %)، «بورنئول» (2/2 %)، «منتوفوران» (3 %) ، «منتون»( 23 %)، «پيپريتون» (5/1 %)، «پولگون» (3 %) و« پينن » ( 7/1 %). محلول مورد ادعا سمي نيست. اثرات جانبي مضر بر كيفيت و مزه سيب زميني يا فراورده هاي آن ندارد.

اين اختراع به ادعاي \\" روش توليد خشكبار بدون باقيمانده گوگرد آزاد\\" اختصاص دارد. اين اختراع به حوزه كشاورزي و صنايع غذايي و تكنولوژي توليد برگه ميوه جات مربوط مي‌شود. امروزه صنعت خشكبار در جهان به يك تجارت 2 ميليارد دلاري بدل شده است. در اين بين دستيابي به بازارهاي مصرف و افزايش درآمد توليد كنندگان بخش كشاورزي منوط به افزايش كمي و كيفي محصولات كشاورزي و فرآورده هاي آنها است. ايران يكي از 5 كشور عمده توليد كننده محصولات باغي به شمار مي‌رود، با اين حال ايران سهم ناچيزي ازتجارت ميوه‌هاي خشك (برگه) را در اختيار دارد. به لحاظ ارزش نيز متأسفانه برگه توليدي ايران قيمتي كمتر از 1 دلار دارد؛ كه حكايت از پايين بودن كيفيت خشكبار برگه ‌اي توليدي ايران دارد. در كنار كاستي هاي مختلف، وجود مقدار فراوان باقيمانده گوگرد ( SO2 ) آزاد در خشكبار توليدي از جمله مهمترين دلايل بي اقبالي خشكبار ايراني در بازار جهاني است. به اين ترتيب در حالي كه تلاش وافري براي افزايش درآمدهاي غير نفتي كشور در راستاي تحقق اقتصاد مقاومتي در جريان است، ارزش افزوده قابل توجهي در بخش باغباني كشور به دليل وجود باقيمانده گوگرد زياد و ارزان بودن قيمت توليدات ايراني از دست مي‌رود. در پاسخ به نياز در حال گسترش و فزاينده تمايل بازارهاي مصرف و سازمان‌هاي ناظر بر توليد و تجارت مواد غذايي بر توليد خشكبار با كمترين مقدار نگهدارنده هاي شيميايي و گوگرد، روش چند مرحله اي(BSD1D2D3) خشك كردن ابداع و معرفي شده است. اساس روش مورد ادعا بر فرايندهاي تركيب شده آنزيم بري، اسمز معكوس، گوگردزني تقليل يافته، خشك كردن 3 مرحله‌اي (در دما، رطوبت نسبي و فشار خاص و تنظيم شده) استوار است و به دليل توانايي در جلوگيري از تغيير فرم سولفيت به سولفات و ممانعت از تشكيل لايه سخت سطحي در ميوه در حال خشك شدن، و باقيمانده گوگرد آزاد اندك از ساير روش هاي توليد خشكبار قابل تمايز است. سرعت خشك شدن در اين روش 15 درصد سريعتر از روشهاي مرسوم بوده و در كنار حفظ نرمي و رنگ درخشان بافت، باقيمانده گوگرد كل و آزاد در ميوه به ترتيب به كمتر از 100 و 4 پي پي ام تقليل مي يابد.

اين اختراع به ادعاي " روش حذف اتيلن از انبار نگهداري محصولات كشاورزي با نانوذرات فوتوكاتاليست دي اكسيد تيتانيوم پوشش يافته با ذرات نانو نقره " اختصاص دارد. روش اختراعي به حوزه كشاورزي و صنايع غذايي و تكنولوژي پس ا برداشت محصولات كشاورزي مربوط مي‌شود. سالانه 15 الي20 درصد ميوه‌ها و سبزيجات توليدي كشور در مرحله پس از برداشت تلفات ميشود. مطابق اسناد بالادستي متوسط ضايعات محصولات كشاورزي تا سال 1404 بايد به حدود 10 درصد كاهش يابد. شرايط موجود ضايعات كشاورزي كشور با اين اهداف فاصله زيادي دارد. در كنار خسارت آفات و بيماري‌ها، بخش مهمي از ضايعات محصولات برداشتي ناشي از رسيدگي سريع است. وجود اتيلن در محيط هواي انبارها، باعث تسريع فرايند رسيدن و بروز واكنش‌هاي مضر مانند افزايش طعم تلخ و بوي نامطبوع، افزايش غلظت استالدئيد و اتانل، زرد شدن سبزي‌هاي برگي و كاهش مقاومت محصول در برابر خسارت مكانيكي و آفات انباري ميشود. حذف اتيلن در انبارها، با ايجاد تاخير در روند رسيدگي محصولات فرازگرا در كاهش ضايعات و افزايش عمر انبارماني آنها موثر است. در پاسخ به اين نياز، روش حذف اتيلن انبارها بر پايه اثر ضداكسندگي نانوذرات دي‌اكسيد تيتانيوم و نانونقره ابداع شده است. روش ادعايي بر خواص كاتاليستي و يوني ذرات مذكور استوار است. در شيوه ادعايي، روش بديعي براي فعال سازي و پايدار كردن و عدم رسوب بلند مدت اين ذرات در فرم يك محلول سوسپانسيوني با غلظت 8 درصد وزني- حجمي و pH برابر 8 تنظيم شده ارائه شده كه مجاورت و تماس هواي در حال گردش در انبارها با آن سبب به حذف اتيلن، استالدئيد و اتانل تجمعي در انبار ميشود. براي فعال سازي پايداري بلند مدت محلول سوسپانسيوني در برابر رسوب از روش اولتراسونيك و پرتو فرابنفش با شدت تابش 5 وات بر متر مربع استفاده شده است. كارآمدي و ارزاني، اجراي آسان، ايمن و در دسترس بودن اين روش آن را از شيوه‌هاي قبلي متمايز ميكند. حذف بيش از 90 درصد اتيلن و ديگر گازهاي نامطلوب از هواي انبار و افزايش 3 تا 4 هفته اي قابليت انبارماني محصولات از نتايج مورد انتظار اين روش است.