علي رغم غلظت بالاي فسفر در اغلب خاكها قابليت فراهمي آن در خاك كم است (Smith et al., 2011). كاهش دسترسي فسفر در خاك اغلب به علت پيوند قوي فسفر با تركيبات آلي و معدني موجود در خاك مي‌باشد (Driessen et al., 2001). در خاك هاي آهكي، كه اغلب خاكهاي ايران را تشكيل مي‌دهند، فسفات با يون هاي كلسيم تشكيل تركيب هاي نامحلول مي‌دهد (Aziz et al., 2006). استفاده بي‌رويه از كودهاي شيميايي نيز باعث آلودگي منابع آب و محيط زيست مي‌گردد (Lin et al., 2011). اين مسئله باعث نگراني‌هايي در زمينه اثرات مخرب زيست محيطي مي‌شود. كودهاي فسفاته پر مصرف ترين انواع كود بعد از كود نيتروژني اند. همانند نيتروژن، وجود غلظتهاي بالاي فسفر در آبهاي سطحي اثرات منفي قابل ملاحظه اي، در پي دارد. وجود غلظتهاي بالاي فسفر در منابع آب‌هاي سطحي، اغلب منجر به پديده آب تباهي مي‌گردند ( Blancy et al., 2007؛Salome et al., 2008). فعاليت‌هاي كشاورزي، هرزآب‌ها، فاضلاب‌هاي صنعتي و هوازدگي سنگها از عمده ترين راه‌هاي ورود فسفر به منابع آب و خاك مي‌باشند (Taghipour and Jalali, 2015). كشت هاي فشرده و استفاده بيش از نياز كودهاي فسفره و دامي از دلايل ديگر الودگي فسفر مي باشند. مصرف بي‌رويه كودهاي فسفره نه تنها تأثيري در افزايش عملكرد ندارد بلكه به علت ايجاد اختلال در تغذيه گياهي و كاهش جذب عناصر ريزمغذي مانند روي موجب كاهش عملكرد مي‌شود و در دراز مدت تأثير منفي خواهد داشت (Yang et al., 2015). به دليل حضور غلظت بالاي عنصر كادميوم در بعضي از كودهاي فسفره و همچنين اثر آنتاگونيسمي با بعضي عناصر خاك، توصيه اين كود بايد با دقت نظر بيشتري انجام شود (ملكوتي و همكاران، 1387). بنابراين به دليل آهكي بودن اكثر خاكهاي ايران، مشكل تثبيت فسفر و به دنبال آن كمبود فسفر قابل دسترس در خاك وجود دارد. اكثر كشاورزان براي رفع اين مشكل از مقادير بالاي كودهاي فسفره استفاده ميكنند كه اين كار نه تنها مشكل تثبيت را كم نمي‌كند بلكه زيادي فسفر وارد منابع آب شده و پديده اوتروفيكاسيون را ايجاد مي‌كند. (Jalali., 2009). براي رفع اين مشكل از ذرات نانو هيدروكسيد آهن پوشيده شده روي زئوليت استفاده شد. اين ذرات به روش شيميايي بورهيدريد سديم سنتز شد. واكنش يون هيدروكسيل با فسفات و ايجاد پيوند شيميايي به خوبي فسفر را از آب جذب مي‌كند. از آنجاييكه ذرات نانو در حين واكنش فوليكوله مي شوند و از كارايي آنها كم مي شود. از تثبيت كننده استفاده شد. زئوليت آلومينوسيليكاتي است كه معادن آن به وفور در كشور ما وجود دارد.به علت دسترسي آسان و مقرون به صرفه بودن زئوليت از آن به عنوان تثبيت كننده استفاده شد. نتايج نشان داد كه كارايي ذرات نانو هيدروكسيد آهن تثبيت شده روي زئوليت بسيار بيشتر از ذرات نانو آهن خالص و بدون تثبيت كننده مي باشد.

نانو ذرات آهن صفر ظرفيتي داراي كاربردهاي متعدد صنعتي، زيست محيطي، و كشاورزي هستند. ويژگي مهم نانو ذرات سطح تماس بسيار بزرگ آن‌ها با فاز محلول است كه موجب افزايش شديد فعاليت شيميايي در واحد وزن آن‌ها مي‌شود. اين ويژگي موجب كاهش هزينه‌هاي استفاده از آن‌ها در كاربردهاي صنعتي و زيست محيطي مي‌شود. از طرف ديگر، كاهش اندازه ذرات موجب افزايش نسبي نيروهاي جاذبه بين ذرات مي‌شود، به گونه‌اي كه در مقياس نانومتر، غلبه نيروهاي جاذبه موجب تجمع و در نتيجه كاهش سطح ويژه نانو ذرات مي‌گردد. در تكنيك ابداع شده، نانو ذرات آهن روي سطح ذرات بزرگتر شن كوارتزي تثبيت شد. اين فرآيند از تجمع نانو ذرات جلوگيري و موجب افزايش بيش از ده برابري راندمان استفاده از آنها گرديد. اين تكنيك هيچ گونه ماده مصنوعي به محيط زيست اضافه نمي‌كند. ذرات شن را مي‌توان با حداقل هزينه از منابع طبيعي تهيه و اندازه آن‌ها را متناسب با مكان مورد استفاده و تخلخل مورد نياز انتخاب كرد. در كاربري‌هاي زيست محيطي از اين ذرات مي‌توان به منظور حذف انواع آلاينده اي آلي و معدني (نظير نيترات، فسفات، ارسنات، انواع فلزات سنگين) از منابع آب، خاك، و پساب هاي صنعتي و كشاورزي استفاده كرد.