استفاده از هيدروسيكلون و همچنين افزودن منعقد كننده به سوسپانسيون خوراك سبب بازيابي بيشتر ذرات مخمر در ته ريز ميشود و اين مخمر در تمام صنايع دارويي و غذايي قابل استفاده است. در صنايع غذايي و دارويي براي جداسازي مخمر از محيط هاي آبي استفاده از هيدروسيكلون به عنوان جايگزيني براي سانتريفيوژ توصيه شده است ولي با توجه به اينكه اساس جداسازي هيدروسيكلون اندازه قطر ذرات و دانسيته مخمر مي باشد و آنها داراي قطر كوچك (حدود 5 ميكرون) و اختلاف دانسيته كم با آب مي باشد از منعقد كننده براي افزايش قطر ذرات استفاده شد. ابتدا بدون افزودن منعقد كننده به سوسپانسيون حاوي مخمر آزمايش هاي زيادي را در هيدروسيكلون هاي مختلف انجام داديم و كارايي مخمر (ميزان مخمر بازيابي شده در ته ريز) را مقايسه كرديم و هيدروسيكلوني كه بالاترين ميزان مخمر بازيافت شده را نتيجه داد به عنوان هيدرسيكلون بهينه انتخاب شد، از طرفي ديگر طي آزمايش هاي جار تست منعقد كننده هاي مختلفي با غلظت هاي مختلف را به يك غلظت ثابت سوسپانسيون مخمر اضافه و نتايج ارزيابي شد و پس از انتخاب قوي ترين منعقد كننده آن را به مخزن هيدروسيكلون كه حاوي خوراك است اضافه كرده و نتايج اين آزمايش ها با آزمايش هاي قبلي كه بدون حضور منعقد كننده بود مقايسه شد و نتيجه گرفته شد كه افزودن منعقد كننده غلظت ته ريز را افزايش مي دهد.

در اين اختراع پايداري اريتروپويتين به عنوان داروي پروتئيني بيان شده در سلول حيواني در حضور 16 ماده شيميايي پايداري كننده اريتروپويتين، به عنوان چپرون شيميايي مختلف بررسي شد. در اين رابطه تجمع پروتئين ايجاد شده با حرارت با روش كدورت سنجي، DLS و روشهاي فيزيكي و شيميايي ديگر بررسي شد. روش كدورت سنجي در پليت 96 خانه به عنوان روشي ارزان و ساده براي غربالگري مواد شيميايي در پايداري پروتئين به شكل وسيع با روش تسهيل شده حرارتي، بكار رفت. اثر 16 ماده شيميايي سيستئين، دكستران، مانيتول، بتائين، ترهالوز، تورين،لينولئيك اسيد، بتاسيكلودكسترين، سولفات مس و اسپرميدين، مالتوز، بتاآلانين، مالتودكسترين، ميواينوزيتول، سوكروز و لينولئيك اسيد كونژوگه شده در تجمع اريتروپويتين ايجاد شده با حرارت، بررسي شد. سپس مواد فوق به عنوان پايدار كننده اختصاصي در آزمايشات بعدي از جمله طيف سنجي فلورسنس بكار رفتند. در مرحله بعد اثر 16 چپرون شيميايي بر رشد سلول CHO نوتركيب و توليد اختصاصي اريتروپويتين (qEPO) و تجمع داخل و خارج سلولي آن بررسي شد. همچنين در اين مطالعه اثر چپرونهاي مولكولي و افزايش سايز شبكه اندوپلاسمي ايجاد شده توسط چپرونهاي شيميايي بر بيان اريتروپويتين در سلول CHO بررسي شد. در اين مرحله هر 16 ماده قبلي مورد استفاده قرار گرفتند و اثر آنها بر ترشح اريتروپويتين در سلول CHO بررسي شد. همچنين در مجاورت سلول با مواد شيميايي پاسخ پروتئين فولد نشده (UPR) را با بررسي بيان اريتروپويتين و چپرونهاي اندوژن مقيم شبكه اندوپلاسمي و گسترش شبكه اندوپلاسمي مطالعه شد. گسترش شبكه اندوپلاسمي با استفاده از نشاندار كردن اختصاصي آن با استفاده از گلايبن كلامايد كونژوگه شده با FITC و بيان چپرونهاي مولكولي با استفاده از real-time polymerase chain reaction بررسي شد. از طرف ديگر گسترش شبكه اندوپلاسمي در مجاورت بتاآلانين، بتاسيكلودكسترين و تورين باعث افزايش توليد و ترشح اريتروپويتين شد. افزايش بيان ژن اريتروپويتين بالايي در مجاورت لينولئيك اسيد كونژوگه شده، اسپرميدين، ترهالوز و مالتوز به ترتيب 19، 20، 16 و 19 برابر مشاهده شد و بتائين بدون افزايش سايز ER با افزايش جزئي بيان EPO توليد اريتروپويتين را افزايش داد.

چسب‌هاي زيستي كاربردهاي بسياري در صنايع مختلف از جمله پزشكي دارند. با اين وجود، مشكلاتي از جمله كاربرد آنها در محيط هايي با pH هاي خنثي و قليايي و همچنين پايين بودن مقدار نيروي چسبندگي در شرايط مرطوب، وجود دارد. در اين پروژه، پروتئين هاي كايمريك نوتركيب متشكل از پروتئين‌هاي پاي صدفي منشا گرفته از صدف دو كفه اي دريايي (Mfps) Mytilus Californianus و پروتئين وزيكول گازي A (GvpA) Anabaena flos-aquae با استفاده از روش‌هاي مهندسي ژنتيك، ساخته شدند. پروتئين‌هاي كايمريك مذكور به دليل داشتن ساختار آميلوئيدي GvpA (فيبرهاي غني از ß شيت)، داراي خاصيت خود تجمع شوندگي دارند. در اين مطالعه، نيروهاي چسبندگي پروتئين ها نوتركيب و كوپليمر حاصل از آن ها، به ويژه در محيط هاي قليايي، به طور قابل‌توجهي افزايش يافت. اين مطالعه نشان مي‌دهد كه كوپليمر Mfp-5-GvpA:GvpA-Mfp-3 مي‌تواند به عنوان يك چسب زيستي با قدرت چسبندگي بالا در محيط هاي آبي با دارا بودن ويژگي مقاومت به اتواكسيداسيون در محيط هاي اسيدي، قليايي و بازي، استفاده شود.