تركيب هاي سيلاني متشكل از گروه هاي آلي و معدني مي باشند كه به طور وسيعي در صنايع مختلفي مانند هوا فضا، محيط دريايي، ساختمان سازي و صنعت اتومبيل به كار مي روند. تركيب هاي سيلاني در چند دهه اخير به دليل داشتن ويژگي هايي چون سازگاري با محيط زيست، به صرفه بودن از لحاظ اقتصادي، حفاظت از خوردگي عالي و چسبندگي عالي به سطح برخي از فلزات، بسيار مورد توجه قرار گرفته اند. هنگام هيدروليز تركيب هاي سيلاني، گروه هاي سيلانول از سيلان بوجود مي آيد. هيدروليز باعث مي شود كه ملكول هاي سيلان بر روي سطح زيرلايه نشسته و در هنگام چگالش پيوندهايي به شكل Si–O–M با سطح فلز برقرار كنند. همچنين پيوندهايي عرضي ديگر به شكل Si–O–Si بوجود مي آيد. اما گروه هاي سيلانول نمي توانند به خوبي با سطح مس پيوند برقرار كنند. در مقابل برخي از تركيب هاي سيلاني با سطح مس واكنش داده و پيوند برقرار مي كنند كه آنها را با گروه هاي مركاپتو مشخص مي كنند. تري مركاپتوپروپيل (تري‎متوكسي سيلان) (MPTMS) تركيب هاي سيلاني هستند كه داراي گروه مركاپتو مي باشند كه پيوند كوولانت با سطح مس برقرار مي كند. در تحقيق حاضر، پوششي از تركيب هاي سيلاني بر روي مس ايجاد و اثر آن بر رفتار خوردگي مس در محلول كلريد سديم بررسي شد. از تترا اتيل اورتو سيليكات براي بوجود آمدن پيوند عرضي Si–O–Si و از تري مركاپتوپروپيل (تري‎متوكسي سيلان) براي برقرار كردن پيوند كووالانت با مس به وسيله گروه مركاپتو استفاده شد. خواص حفاظتي اين پوشش با استفاده از آزمون هاي الكتروشيميايي ارزيابي شد.