هنگامي كه يك واگن به روش هاي معمول ساخته مي شود، وزن استاتيكي آن اغلب به صورت نامتوازن بر روي محورها توزيع شده و اين توزيع بار در واگن هاي مختلف، متفاوت است و ممكن است در مواردي از مقادير مجاز تجاوز كرده و در برخي موارد كمتر از مقادير مجاز باشد. ميزان زياد سايش چرخ هاي قطار مسافري براي يك ناوگان محدود، يكي از مهمترين مشكلاتي است كه راه آهن ايران همواره در سال هاي گذشته با آن مواجه بوده است كه عمدتاً به لحاظ اقتصادي و از نظر ايمني هزينه هاي هنگفتي را در پي داشته است. هدف از طرح پيشنهادي، توزيع وزن و بالانس واگن هاي مسافري با استفاده از منابع آب تحت كنترل جهت دستيابي به افزايش ايمني واگن، كاهش سايش چرخ هاي واگن به منظور حفظ تعادل واگن و جلوگيري از خروج آن از ريل، كاهش قابل توجه هزينه هاي تعمير و نگهداري و افزايش عمر كاري واگن ها مي باشد.