دستگاه ساخته شده شامل سرنگ يا پمپ تزريق آب، سلول شيشه اي، منبع گاز، اتصالات و شيرهاي لازم مي باشد. اين دستگاه جهت پيدا كردن ضريب نفوذ گازهاي اسيدي در مايعات و همچنين نرخ انحلال طراحي شده است. همچنين امكان استفاده از انواع گازهاي اسيدي و مايعات مختلف وجود دارد. بر اين اساس آب يا مايع رنگي شده توسط شناساگر، به درون سلول شيشه اي تزريق شده و با تغيير رنگي كه در نتيجه انحلال گاز به دست مي آيد، ضريب نفوذ و پارامترهاي انحلال قابل اندازه گيري است. مزيت اين دستگاه نسبت به نمونه هاي پيشين، قابليت انتخابي بودن حضور فرايند جابه جايي و كنترل نمودن آن با تغيير زاويه دستگاه، نسبت به حالت اوليه آن است. همچنين حجم كم و قابليت جابه جايي آسان، امكان آزمايش سريع، ازران بودن تجهيزات مورد استفاده (مخصوصا در دما و فشارهاي پايين تر)، مشاهده دقيق مكانيزم هاي انحلال از ديگر مزيت هاي اين دستگاه است.

دستگاه كولر جذبي خورشيدي با هوا-خنك غير مستقيم، با ايجاد تغييراتي سعي در رفع محدوديت چيلرهاي جذبي صنعتي دارد. چيلرهاي جذبي صنعتي از بخش خنك كن تر استفاده مي¬كنند و در مناطق مرطوب، امكان خنك سازي در بخش خنك كن وجود نخواهد داشت و در نتيجه دستگاه، در اين شرايط غير قابل استفاده خواهد بود. در اين دستگاه با جايگزيني مبدل¬هاي حرارتي هوا-خنك بجاي بخش خنك كن تر، مشكل چيلرهاي جذبي صنعتي در هوايي با رطوبت نسبي بالا حل شده است. بدين ترتيب ابتدا سيال واسطي كه آب است، گرما را از بخش ابزوربر جذب مي¬كند و اين سيال واسط در مبدل¬هاي هوا-خنك دوباره خنك و به ابزوربر برگردانده مي¬شود. همچنين در بخش اواپراتور، هوا از روي كويل¬هاي اواپراتور مي¬گذرد و بدون نياز به سيال واسط، هواي محيط را خنك مي¬كند و نيازي به پمپ مبرد ندارد. در ضمن براي تأمين آب داغ دستگاه، از انرژي خورشيدي بهره برده مي¬شود و يك گرمكن جانبي در اين بخش جايگذاري شده است، تا بتوان دما آب ورودي به ژنراتور را تنطيم كرد. با تغييرات اعمال شده، از اين دستگاه مي¬توان در مناطقي با رطوبت نسبي بالا براي اهداف تهويه مطبوعي استفاده كرد.

اختراع مورد نظر تحت عنوان " سيستم توليد آب¬شيرين از آب دريا "با زمينه فني مهندسي مكانيك و مهندسي آب، به جهت ارائه راهكار فني در خصوص مساله بحران آب و با نيت سوق دادن كشاورزي نواحي ساحلي به استفاده از آب دريا ارائه شده است. اختراع سيستم مذكور، از روش HDH براي نمك‌زدايي از آب دريا استفاده مي‌كند كه گرماي مورد نياز براي گرم كردن هواي مرطوب توسط سيستم تبريد تراكمي تامين مي‌شود. به اين صورت كه هواي بيرون سامانه پيش از ورود به واحد رطوبت‌دهي، از روي كندانسور چرخه تبريد تراكمي عبور كرده و ضمن خنك كردن كندانسور، دماي آن نيز افزايش مي‌يابد. سپس اين هواي گرم شده، با آب دريا كه بر روي پركن‌هاي پليمري پاشش مي‌شود، تماس پيدا كرده و مقداري از رطوبت را دريافت كرده و مرطوب مي‌شود (ميزان افزايش رطوبت به دبي جريان هواي عبوري بستگي دارد كه از طريق فن گريز از مركز قابل كنترل است). حسن اين كار در آن است كه در فصل گرم سال، به دليل دماي مناسب آب دريا، نيازي به گرم كردن آب نيست. هرچند در زمستان، در صورت نياز، مي‌توان با بازچرخاني آب دريا، دماي هوا را به ميزان مناسب رساند. در اين سيستم، پس از پاشش آب دريا بر روي پركن‌هاي پليمري، آب اضافي از قسمت زيرين جمع‌آوري و به دريا هدايت مي‌شود. در اين مسير قسمت اندكي از آن توسط هواي عبوري از درون پركن‌هاي پليمري تبخير مي‌شود. از اين‌رو، شوري آن با شوري آب دريا تفاوت چنداني ندارد. همچنين، نيازي به تزريق مواد شيميايي به آب دريا نيست و به محيط زيست دريا خسارتي وارد نمي‌كند. هواي مرطوب گرم، پس از عبور از قطره‌گير، از كويل اواپراتور سامانه تبريد تراكمي عبور نموده و بخشي از رطوبت آن تقطير مي‌شود. آب شيرين توليد شده در مخزني جمع‌آوري و به مصرف گلخانه مي‌رسد.