اختراع مورد نظر قادر است آبياري گياهان كشت شده در گلدان را بدون كمك اپراتور و يا هر گونه نيروي خارجي و به صورت ثقلي انجام دهد. در حاليكه در اختراع‌هاي قبل، انجام عمل آبياري به كمك نيروي خارجي اعم از الكتريكي، مغناطيسي و يا مكانيكي صورت مي‌گيرد. هزينه‌هاي مربوط به نيروي خارجي جهت انجام عمل آبياري تحت فشار تقريبا بيش 10 درصد از هزينه گلخانه را به خود اختصاص مي‌دهد كه اين ميزان در مقياس‌هاس بزرگ قابل توجه خواهد بود. اختراع مذكور از نظر اطمينان به پروژه گلخانه‌اي و جوابدهي آن حائز اهميت است. همچنين انجام آبياري گلدان‌ها در شرايط منازل ويلايي يا آپارتمان تقريبا در طول هفته چندين بار صورت مي‌گيرد كه در صورت فراموش كردن آبياري و يا عدم انجام عمل آبياري در صورت عدم حضور در منزل (در صورت بروز مشكل و يا مسافرت) مي‌تواند سبب از بين رفتن گياهان بعضا قيمتي شود. در اختراع مورد ادعا، تمامي مشكلات مذكور از بين خواهد رفت.

اختراع مورد نظر تحت عنوان " سيستم توليد آب¬شيرين از آب دريا "با زمينه فني مهندسي مكانيك و مهندسي آب، به جهت ارائه راهكار فني در خصوص مساله بحران آب و با نيت سوق دادن كشاورزي نواحي ساحلي به استفاده از آب دريا ارائه شده است. اختراع سيستم مذكور، از روش HDH براي نمك‌زدايي از آب دريا استفاده مي‌كند كه گرماي مورد نياز براي گرم كردن هواي مرطوب توسط سيستم تبريد تراكمي تامين مي‌شود. به اين صورت كه هواي بيرون سامانه پيش از ورود به واحد رطوبت‌دهي، از روي كندانسور چرخه تبريد تراكمي عبور كرده و ضمن خنك كردن كندانسور، دماي آن نيز افزايش مي‌يابد. سپس اين هواي گرم شده، با آب دريا كه بر روي پركن‌هاي پليمري پاشش مي‌شود، تماس پيدا كرده و مقداري از رطوبت را دريافت كرده و مرطوب مي‌شود (ميزان افزايش رطوبت به دبي جريان هواي عبوري بستگي دارد كه از طريق فن گريز از مركز قابل كنترل است). حسن اين كار در آن است كه در فصل گرم سال، به دليل دماي مناسب آب دريا، نيازي به گرم كردن آب نيست. هرچند در زمستان، در صورت نياز، مي‌توان با بازچرخاني آب دريا، دماي هوا را به ميزان مناسب رساند. در اين سيستم، پس از پاشش آب دريا بر روي پركن‌هاي پليمري، آب اضافي از قسمت زيرين جمع‌آوري و به دريا هدايت مي‌شود. در اين مسير قسمت اندكي از آن توسط هواي عبوري از درون پركن‌هاي پليمري تبخير مي‌شود. از اين‌رو، شوري آن با شوري آب دريا تفاوت چنداني ندارد. همچنين، نيازي به تزريق مواد شيميايي به آب دريا نيست و به محيط زيست دريا خسارتي وارد نمي‌كند. هواي مرطوب گرم، پس از عبور از قطره‌گير، از كويل اواپراتور سامانه تبريد تراكمي عبور نموده و بخشي از رطوبت آن تقطير مي‌شود. آب شيرين توليد شده در مخزني جمع‌آوري و به مصرف گلخانه مي‌رسد.