در صورت سالم بودن سيستم عصبي- عضلاني اطراف زانو، بارگذاري بر مفصل زانو، با انقباض به موقع عضلات اطراف زانو همراه بوده كه منجر به بهينه شدن بارگذاري بر سطوح مفصلي زانو مي‌گردد. استئوآرتريت زانو منجر به اختلال در عملكرد سيستم عصبي- عضلاني اطراف زانو مي‌شود. اين اختلال موجب افزايش ميزان بارگذاري بر سطوح مفصلي زانو شده و تشديد تخريب مفصل و وخامت استئوآرتريت زانو را در پي خواهد داشت. هيچ يك از زانوبندهاي مرسوم به بهبود عملكرد عضلات اطراف زانو، مخصوصا عضله چهارسر راني به عنوان ركن مهم در كاهش بارگذاري بر سطوح مفصلي و بهبود استئوآرتريت زانو، كمك نمي‌كنند. تحريك عضلات اطراف زانو به وسيله لرزش، مي‌تواند سبب افزايش فعاليت اين عضلات شده و منجر به جلوگيري از آتروفي اين عضلات و سبب تقويت آنها بگردد. اين افزايش فعاليت عضلاني، به خصوص زماني مفيدتر است كه در فاز مناسبي از راه رفتن ايجاد شود . بنابراين، اين زانوبند داراي سه ويبراتور است كه بر روي بخش خارجي عضلات اطراف زانو قرار گرفته‌اند. هر يك از اين لرزانگرها در فاز مشخصي از راه رفتن فعال شده و منجر به افزايش فعاليت عضله تحريك شده در آن فاز مي‌گردند

ارتوزهايي نطير ارتوزهاي فانكشنال و ارتوزهاي نئوپرني براي افرادي كه عمل جراحي بازسازي رباط صليبي قدامي را انجام داده‌اند، امكانپذير است. ارتوز فانكشنال با اينكه داراي توانايي كاهش كشش از روي رباط صليبي قدامي است، اما ساختار سختي دارد كه اين موضوع منجر به افزايش احتمال ترك استفاده از ارتوز توسط افراد ميگردد. زانوبند نئوپرني هم با اينكه ساختار نرمي داشته و پوشيدن آن به راحتي زير لباس پنهان مي‌شود، اما توانايي كنترل نيروي كششي وارد شده به رباط صليبي قدامي را ندارد. ضمن اينكه نقص مشترك هر دو ارتوز مذكور اين است كه استفاده از آنها ميتواند منجر به كاهش سطح فعاليت عضله چهار سر راني گردد. ارتوز زراحي شده فعلي با نام "گارمنت ارتوكينتيك مجهز به لرزانگر" تنها از جنس پارچه بوده و با اضافه شدن ساختار پارچه اي غير الاستيك توانايي كنترل نيروي كششي وارده به رباط صليبي قدامي در آن ايجاد شده است. همچنين، توانايي اعمال لرزش موضعي عضلات نيز به آن اضافه شده تا نقص ارتوزهاي پيشين در كاهش سطح فعاليت عضله چهار سر راني را نيز جبران شود.