انبر مكنده تومور جراحي مغز واعصاب شامل يك ابزار ميباشد كه در جراحي هاي تومور مغزي مورد استفاده قرار ميگيرد و دوعمل جداسازي تومور هاي مغزي از بافت مغز و مكش آن را همزمان انجام ميدهد. در اعمال جراحي مغز واعصاب كه شامل انواع جراحي هاي ضايعات عروقي ميباشد جراحي تومورهاي مغزي از اهميت خاصي برخوردار است ،.درميان تومورها ازنظر محل قرار گرفتن در نواحي مختلف مغز،جراحي تومورهاي cp angle(تومورهاي قاعده جمجمه) از اهميت ويژه برخوردار است. ، با توجه به اينكه موقعيت جراحي بسيار كوچك ميباشد ،خود جراح عمل جداسازي تومور از بافت مغز،ودستيار جراح عمل مكيدن تومور(ساكشن)را انجام ميدهدكه به دليل كوچك بودن موقعيت جراحي مشكلات خود را دارد وباعث طولاني شدن زمان جراحي ميشود.. ساخت وسيله اي كه بتواند زمان جراحي را كاهش داده وهمزمان دو عمل جداسازي تومور ومكش آن را انجام دهد مورد نياز ميباشدكه ،طراحي وساخت اين اختراع كه در مراكز درماني در جراحي تومورهاي مغزي استفاده ميشود،باعث ميشود كه جراح اصلي،خود هم عمل مكش تومور را انجام دهد وهم بتواند تومور را بادقت بالااز بافت مغز جداسازي كندكه نياز به دستيار جراح(مكنده تمور)به طور كامل ازبين ميرود،كه ،دقت جراحي افزايش پيداكندوزمان جراحي به طور چشمگيري كاهش پيدا كرده وعوارض جراحي براي بيمار كمتر شود.

سيستم فعلي مورد استفاده در آسانسورهاي كنوني داراي حجم زيادي از كابلهاي فولادي در جهت جابجايي اتاقك آسانسور بوده و اين امر مراتبي از قبيل فرسودگي به جهت تحرك مكرر اين كابلها، در هم پيچيده شدن كابلها و قرار گرفتن در مسير اتاقك آسانسور و همچنين استفاده ناكارآمد از فضاي ما بين موتورخانه و اتاقك را در پي دارد. دستگاه كنترل كننده مكانيكي سرعت آسانسور با قابليت كنترل سرعت و حذف كابلهاي اضافي مي تواند گامي بزرگ در جهت بهينه سازي اين صنعت برداشته و اين تكنولوژي در حال توسعه را به آينده اي درخشان در جهت پيشبرد اين صنعت نزديك گرداند. اهداف و كاربردها: جايگزيني اين دستگاه با دستگاه فعلي داراي اهداف و مزاياي زير مي باشد: حذف كابلهاي متصل كننده گاورنر به اتاق فرمان به منظور: - بالا بردن ضريب امنيت - كاهش هزينه - نگهداري ساده

در هنگام تركيدن لاستيك جلو يا عقب، اتومبيل تعادل خود را از دست مي دهدولي با كار گذاشتن اين سيستم روي اتومبيل ديگر اين اتفاق نمي افتد چون وقتي لاستيك مي تركد يك سيستم ژامبون كمكي جديد كه به شكل بازو است و دو عدد لاستيك كوچك به بازو وصل است در كنار لاستيك تركيده شده، تعبيه شده است كه در مواقع خطر نقش لاستيك تركيده شده را به عهده دارد. اين دو عدد لاستيك كوچك كه در كنار هم قرار دارند به يك بازوي مستحكم وصل هستند كه اين بازو براي سيستم عقب خودرو روي قسمت اكسل خودرو وصل مي شود و براي جلوي خودرو روي قسمت رام خودرو وصل مي شود چون محكم ترين قسمت جلو خودرو قسمت رام است و محكم ترين قسمت عقب خودرو اكسل است. يعني وقتي كه به وسيله حس گر (سنسور تشخيص دما و حالت لاستيك) تشخيص داده شد كه لاستيك حجم باد و حالت عادي خود را از دست داده است يا به عبارت ساده تر سنسور تشخيص مي دهد كه لاستيك تركيده شده است، اين سيستم جديد كه به صورت بازويي است در كنار لاستيك تركيده شده كار گذاشته شده است به طور ناگهاني باز شده و دقيقا در ارتفاع قبلي اتومبيل از سطح زمين قرار مي گيرد و نمي گذارد اتومبيل تعادل خود را از دست دهد. اين سيستم جديد براي هر چهار لاستيك اصلي خودور يكسان مي باشد، يعني براي هر لاستيك اصلي يك سيستم ژامبون كمكي جديد به طور مجزا كار گذاشته مي شود. تنها فرقي كه در اين چهار لاستيك تعبيه شده وجود دارد اين است كه لاستيك هاي جلو اتومبيل بايد به سيستم فرمان متصل باشد و كاملا با چرخ هاي اصلي خودرو هماهنگي داشته باشد چون ممكن است اين اتفاق در سر پيچ باافتد.

اين اختراع از موارد زير تشكيل شده است. 1- چهار عدد ريل شانه اي 2- ده عدد چرخ دنده 3- يك موتور الكتريكي 4- يك عدد سيم بكسل 5- دو عدد سنسور ضربه شرح فني: زماني كه به خودرو ضربه شديد وارد مي شود سنسور shock perocses كه در سپر جلو خودرو تعبيه شده به event process هشدار مي دهد و سنسور دوم به موتور الكتريكي كه زير ريل شانه اي قرار دارد دستور مي دهد تا موتور ريل زيرين را به عقب هدايت مي كند و چون چرخ دنده بين ريل ها كار گذاشته شده است صندلي خودرو را به سمت جلو حركت داده و موتورالكتريكي به وسيله سيم بكسل قسمت پشتي صندلي را به عقب هدايت مي كند. و چون راننده به وسيله كمربند x شكل به صندلي متصل مي باشد به طور ناگهاني به عقب كشيده مي شود و از ضربات احتمالي كه از طرف فرمان يا داشبورد به راننده وارد مي شود جلويگري مي كند.

در اين پروژه به شناسايي و جداسازي سلول‌هاي سرطان پستان كه شايعترين سرطان بين زنان در ايران و جهان مي‌باشد پرداخته شده است. بدين منظور نانوذرات مغناطيسي اكسيد آهن (Fe3O4) با آنتي‌بادي هرسپتين پوشش داده شده و سلول‌هاي توموري از نوع SK-BR-3 از محيط بيولوژيكي شناسايي و جدا شدند. در مرحله‌اي اول براي جلوگيري از كلوخه شدن نانوذرات و اتصال آنها به يكديگر و همينطور آبدوست كردن و عامل‌دار كردن نانوذرات، آنها با آمينوپروپيل تري متوكسي سيلان پوشش داده شده‌اند. در مرحله بعد به منظور شناسايي هدفمند سلول‌هاي سرطاني، آنتي‌بادي اختصاصي HER2 به صورت كووالانسي به نانوذرات متصل شده تا به صورت اختصاصي، سلول‌هاي توموري بيان كننده اين ماركر را از محيط خون و مجموعه سلول‌هاي لنفوسيتي شناسايي و جدا گردند. نتايج فلوسايتومتري بازده 75 تا %98 را در مقادير مختلف سلولي نشان مي‌دهند. در بخش ديگري از اين پروژه، توانايي نانوذرات در جداكردن سلول‌هاي سرطاني از محيط خون با ميكروسكپ فلورسنت مورد بررسي قرار گرفت. نتايج اين آزمايش‌ نشان داد كه نانوذرات توانايي جدا كردن سلول‌ها در مقادير خيلي كم از خون (كمتر از 100 سلول در يك ميلي‌ليتر) را نيز دارا مي‌باشند.