بيومينراليزاسيون فرايندي است كه توسط انواع سلول¬ها و پروتئين¬ها از قبيل گليكوپروتئين و فسفوپروتئين ‏تنظيم و هدايت مي¬شود. استخوان¬سازي (استئوژنز) مثالي از بيومينراليزاسيون است كه مسئول تشكيل بافت ‏استخوان مي¬باشد. در اين فرايند پروتئين¬هايي نظير استئوپونتين، سيالوپروتئين و كلاژن تيپ ‏I‏ با هيدروكسي-‏آپاتيت برهمكنش مي¬دهند. اين پروتئين¬ها نقش مهمي را در هسته¬زايي، رشد و مورفولوژي بلور ايفا مي-‏نمايند. بنابراين، با استفاده از توالي پپتيدي نانوساختار كه توانايي اتصال اختصاصي به مولكول¬هاي معدني و ‏تشكيل بافت استخوان (هيدروكسي¬آپاتيت) را دارد، مي¬توان ترميم سريع، كنترل شده و هدايت شده را القا ‏نمود. در اين طرح، پپتيدي شامل 13 اسيد آمينه با الگوبرداري از پروتئين اختصاصي در ماتريكس خارج ‏سلولي بافت استخوان, استئوكلسين، به منظور تقليد مينراليزاسيون طراحي و به روش فاز جامد سنتز گرديد و ‏با تغيير گروه كربوكسيل انتهايي به گروه آميدي، تشكيل بلورهاي هيدروكسي¬آپاتيت در ‏in vitro‏ و افزايش ‏ميزان كلسيم و عامل¬هاي مربوط به استخوان¬سازي بر روي سلول¬هاي استخواني به اثبات رسيد.‏

دارورساني به روده بزرگ (كولون) هدف بسياري از شركت هاي دارويي بوده و سيستم هاي مختلفي جهت دارورساني داروي 5-آمينوساليسيليك اسيد به كولون طراحي شده است. مكانيسم عمده در كنترل رهش دارو از اين سيستم ها بر اساس تغييرات فاكتورهاي فيزيولوژيكي دستگاه گوارش نظير pH، زمان اقامت، شكل دارويي و يا فلور ميكروبي موجود در دستگاه گوارش بوده است. يك فرمولاسيون داروي 5-آمينوساليسيليك اسيد كه موضعي عمل كند و بصورت خوراكي مصرف شود مورد استقبال بيماراني قرار مي گيرد كه به طور معمول فرمولاسيون هاي ركتالي را ناخوشايند مي دانند. بنابراين، ايجاد يك سيستم خوراكي براي تحويل 5-آمينوساليسيليك اسيد به محل التهاب مطلوب است. با سنتز نانوذرات هموگلوبين و اتصال آن به داروي 5-آمينوساليسيليك اسيد يك واحد تركيب دارويي پايدار در برابر هيدروليز شيميايي و آنزيمي موجود در روده كوچك بدست آمد كه سبب كاهش رهايش در قسمت فوقاني دستگاه گوارش و افزايش غلظت مناسب درماني آن در كولون، كاهش دوز مصرفي روزانه دارو و همچنين به حداقل رساندن عوارض جانبي مضر خواهد شد. اين نانو حامل غير سمي، ارزان قيمت، ظرفيت اتصال بالا به دارو، قابليت برداشت آسان توسط سلول كه مي‌تواند در مدت ‌زمان طولاني‌ ساختار خود را حفظ كند، در واقع با ايجاد ماندگاري و چسبندگي به سلولهاي اپيتيال روده در عين تخريب پذيري، يك رهايش بسيار آهسته دارو را فراهم مي‌كند. نتايج بررسي هاي in-vitro و in-vivo عملكرد عالي اين سيستم دارورساني در درمان بيماري التهابي روده را نشان دادند