يكي از مشكلات روش هاي رايج كمبود فضاي اينتراكلوزال(فضاي بين قوسي) و بين دنداني است كه جراح را براي جايگذاري ايمپلنت در ناحيه هاي انتهايي فك به مشكل مي اندازد و در برخي موارد حتي درمان را غيرممكن كرده است. از طرف ديگر تنوع سيستم‌هاي ايمپلنت موجود و عدم سازگاري رچت و درايور‌هاي آن‌ها بايكديگر محدوديت بزرگي را پيش روي پزشكان قرار مي‌دهد. از اين رو پيشنهادي كه در اين راهكار ارائه ميشود، استفاده از ميدان مغناطيسي و گيره‌ي مغناطيسي است كه به ترتيب هر دو مشكل ذكر شده را برطرف مي‌سازند. به اين صورت كه كه با كارگذاري گيره‌ي مغناطيسي (حاوي ميله هاي متصل به فنر) بر روي قسمت مورد نظر، انحصار استفاده از يك كيت به خصوص تنها با ابزار هاي همان كيت را از بين برده و با اعمال ميدان مغناطيسي توسط گجت مجهز به جفت آهنربا هاي دوران كننده و گشتاورسنج، لزوم استفاده از رچت و آنگل در قسمت هاي انتهايي فك كه فضاي كافي ندارند را از بين مي‌برد.