با ظهور فناوري نانو، نانوساختارها به‌عنوان گزينه هاي مطلوبي براي سامانه‌هاي دارورساني شناخته شدند، چراكه نانو حاملهاي دارويي به نفوذ دارو كمك كرده و موانع موجود در مسير را پشت سر مي-گذراند و دارو را مستقيماً به درون عضو هدف تحويل ميدهند. علاوه بر اين، تقويت فراهمي زيستي دارو و درنتيجه كاهش سمي بودن آن، بهبود زمان رهايش و كنترل حامل دارو براي رسيدن به پروفيل سينتيكي مطلوب، دارورساني هدفمند و دقيقي را امكانپذير ميسازد.داروي آترووستاتين كلسيم جهت درمان برخي از بيماريها از جمله بيماري كلسترول بالا، بيماريهاي قلبي و عروقي مانند آترواسكلروزيس (تصلب شرايين)، جلوگيري از متاستاز سرطان سينه و همچنين درمان بيماري آلزايمر مورداستفاده قرار ميگيرد. ميزان جذب و فراهمي زيستي اين دارو آبگريز در روش خوراكي به‌طور قابل‌توجهي كاهش مييابد. از اين رو اين دارو با توجه به هدفهاي درماني گستردهاي كه دارد نميتوانند بازده اثر بالايي از خود نشان دهد. خواص مكانيكي مناسب، زيستسازگاري و خون¬سازگاري بسيار مطلوب پلييورتانها موجبگرديدهاست تا اين پليمرها جزء بهترين زيستمواد جهت كاربرد در وسايل پزشكي باشند. لذا با توجه به موارد ذكر گرديده، در اين اختراع ابتدا پليورتان زيستسازگار بر پايه پليكپرولاكتون¬دي¬ال، هگزامتيلنديايزوسيانات و بوتانديال سنتز گرديد. در مرحله بعد نانوذرات پلييورتاني بارگذاري شده با داروي آترووستاتين كلسيم به روش امولسسيوننفوذ با تغيير غلظت دارو به پليمر سنتزشد. با توجه به آناليزهاي انجام گرفته ميتوان چنين گزارش نمود كه در ابن ابداع، پليمر سنتز شده قابليت سازگاري با بافتهاي بدن را داشته و نانوذرات حاصل نيز داراي اندازه ، شكل و بار سطحي مناسب جهت غلبه بر سدهاي بيولوژيك به منظور رهايش هدفمند داروي آترووستاتين كلسيم را با قابليت كنترل رهايش اين دارو به مدت 8 روز را دارا مي¬باشند.