آناليز از مجموع جمعيت گلبول¬هاي سفيد نمونه خون، با استفاده از يك اندازه¬گيري نوري اتوماتيكي در يك دستگاه آنالايزر ( فلوسايتومتري) به عنوان يك مرحله مفيدي در پاتولوژي پزشكي است كه از طريق آن مي¬توانند اطلاعات مهمي براي شناسايي و تشخيص بيماري ، بهبودي و جلوگيري از پيشرفت آن را به ما بدهد. پيش از مرحله آناليز اتوماتيكي يك مرحله ليز كردن گلبول¬هاي قرمز خوني و پايداركردن گلبول¬هاي سفيد خوني است، كه توسط يك مايع لايزكنندگي بافري صورت مي¬گيرد. هدف توليد محلول ليزكننده¬اي است كه در ساخت آن¬ از موادي استفاده كنيم كه نه تنها سمي نمي¬باشند بلكه از لحاظ هزينه نيز مقرون به صرفه خواهد بود. محلول ساخته شده حاوي مواد شيميايي آلي و معدني است كه با تنظيم PH و osmolarity مناسب مي¬تواند بهترين نتيجه و عملكرد در تشخيص بيماري را داشته باشد. براي تهيه محلول لايزكننده ابتدا نمك بافر تريس-HCL در مقدار مشخصي از آب ديونيزه حل شده و PH محلول بافر تا رسيدن به ۵/۷ توسط كلريدريك اسيد تنظيم مي¬شود و سپس نمك سديم كلرايد تا رسيدن به غلظت ۶٪ به آن اضافه و سپس جهت ليزكردن گلبول قرمز به آن ۰۰۲/۰ گرم سديم دودسيل سولفات اضافه مي¬شود. به جهت افزايش مقاومت گلبول¬هاي سفيد خون از تخريب لازم است مقدار كمي از محافظ گلبول سفيد خون مانند سرم آلبومين استفاده شود و در آخر به موجب افزايش ماندگاري از نگه دارنده مناسب استفاده مي¬شود. محلول لايزكننده پس از ساخت به نمونه خون حاوي EDTA و آنتي بادي اضافه مي¬شود و پس از شستشوي كامل نمونه خون به منظور خارج كردن تمام گلبول¬هاي قرمز لايزشده، نمونه خون به دستگاه فلوسايتومتري تزريق و سه گروه از گلبول¬هاي سفيد خون شامل لنفوسيت¬ها، مونوسيت¬ها و نوتروفيل به راحتي در گراف از يكديگر قابل شناسايي و جداسازي مي-باشند. ديگر جنبه مهم از ساخت اين محلول و سپس تزريق آن به دستگاه فلوسايتومتري صرفه¬جويي در زمان تشخيص بيماري است كه در صورت استفاده از روش¬هاي سنتي، در جداسازي نه تنها زمان¬بر بلكه عدم تكرارپذيري بالاي آن نشان از خطاي كار مي¬باشد.